گاهى از پیامبر اسلام ص پرسشی مى ‏کردند و در جواب ، ایه یا ایاتى نازل مى ‏شد ، و زمانى حادثه ‏اى پیش مى ‏امد یا صدور حکمى ضرورت مى‏ یافت و بدین جهت ایه ‏اى از قران فرود مى ‏امد. این حادثه یا لزوم حکم ی

در کتاب مقدس دو نوع نگارش وجود دارد ؛ در بعضی از کتاب های موجود در کتاب مقدس ، تاریخ مورد اهمیت بوده ؛ لذا همچون یک کتاب تاریخی ، نظم پله ای را شکل داده و از واقعه ای شروع و با بیان تاریخ سیر خود را ا

الف. خداوند در این ایات شریفه ، حضرت ابراهیم ، اسحاق و یعقوب را با هم ، اما حضرت اسماعیل را که فرزند دیگر حضرت ابراهیم است ، جداگانه مدح و ستایش می کند. بیشتر مفسران به این مطلب که چرا حضرت اسماعیل

لقد جاکم رسول من انفسکم عزیز علیه ما عنتم حریص علیکم بالمؤمنین رؤف رحیم ؛ [ 1 ] به یقین ، رسولى از خود شما بسویتان امد که رنجهاى شما بر او سخت است و اصرار بر هدایت شما دارد و نسبت به مؤمنان ، رئوف و م

از روایات فقط وصایت شمعون بن حمون صفا -معروف به پطرس- فهمیده می شود ، نه وصایت و جانشینی همۀ حواریون ، اما حواریون دیگر تحت ولایت شمعون به تبلیغ ایین مسیح می پرداختند. توجه به این نکته لازم است که

تعالیم سوره حمد در یک نگاه کلی ، به دو بخش تقسیم مى شود ، بخشى از حمد و ثناى خدا سخن مى گوید ، و بخشى از نیازهاى بنده. ایات این سوره در باره خداوند و صفاتش ؛ مانند ربوبیت و رزاقیت است ؛ موضوع معاد ، ش

در قران کریم به حکم محارب تصریح شده است: کیفر انها که با خدا و پیامبرش به جنگ برمى خیزند ، اقدام به فساد در روى زمین مى کنند ، این است که اعدام شوند یا به دار اویخته گردند یا دست و پاى انها به عکس یکد

در زمان جنگ احد ، از طرف مشرکان شبهه ای مطرح شد مبنی بر اینکه: کسانی که در جنگ شرکت می کنند جان خود را در معرض نابودی قرار داده و این کارشان ارزشی ندارد ؛ و خداوند متعال برای دفع این شبهه از ذهن مسلما

بنابر تصریح ایات قران کریم اسماعیل فرزند حضرت ابراهیم ، یکی از انبیای الاهی بود. اما این که چرا در برخی از ایات نام اسحاق به تنهایی امده ، شاید به جهت اعجازی است که در تولد اسحاق بود ؛ زیرا که ابرا

از این ایه اجمالا استفاده مى شود که ازمایش سلیمان به وسیله جسد بى روحى بوده که بر تخت او در برابر چشمانش قرار گرفت. چیزى که انتظار ان را نداشت ، و امید به غیر ان بسته بود ، ولى قران شرح بیشترى در این

انچه از منابع اسلامی استفاده مى شود ، ان است که نقباى بنى اسرائیل هر یک سرپرست طایفه خود بودند که یوشع بن نون یکی از انها بود و پس از موسى ع جانشین او و پیشواى بنى اسرائیل شد. و همه در یک زمان بودند.

عناوین و اوصاف گوناگون و متعددی برای قران کریم ذکر شده است که هر کدام از این اسم ها و صفات ، به ابعاد ویژه ای از عظمت وجودی معجزۀ ابدی خاتم پیامبران دلالت دارد ؛ مانند صفت مجید در ایۀ و القران المجید

مقصود از ایه امانت در قران کریم ، ایه 72 سوره احزاب است که خداوند می فرماید: « انا عرضنا الامانه على السماوات و الارض و الجبال فابین ان یحملنها و اشفقن منها و حملها الانسان انه کان ظلوما جهولا » ؛ ما

این که چرا کلمه و یا جمله ای در ایه ‏اى مقدم شده و همان ، در ایه دیگر مؤخر شده است ، در کتاب های علوم قرانی به ان پرداخته شده و در علت ان چنین گفته اند: چون بافت ایه به تنهایى در جایی تقدیم را اقتضا م

در تفسیر ایه و قیل یا ارض ابلعی ماک و یا سما اقلعی و غیض الما و قضی الامر و استوت على الجودی و قیل بعدا للقوم الظالمین ، [ 1 ] مفسران به گوشه ای از حوادثی که بعد از اسقرار یافتن کشتی حضرت نوح ع اتفاق

ایات قران مانند هر کلام فصیحی ، گفتار خود را بر اساس مخاطبان خود ، تنظیم نموده است. در این تنظیم ، شخصیت ، عمل ، اعتقاد و ... مخاطب در نظر گرفته شده است. قران کریم با اهل کتاب نیز بر همین اساس برخورد

معنای تسبیح در هر سه ایه این است که خداوند منزه از هر عیب و نقص و کارهای ناشایست است ، همتا و شریکی ندارد اما چگونگی این تسبیح ، فرق دارد. در ایۀ پنج شورا ، تمام مفسران وحدت نظر دارند که تسبیح به زبان

منظور از « یوم التغابن » که در قران کریم امده ، روز قیامت است ؛ چون در ان روز براى همه مردم کشف مى ‏شود که در معامله ‏اى که کرده اند ، مغبون شده‏اند ، ان کس که با خدا معامله نکرده مى ‏فهمد که از معامل

1. الفاظ و واژه ها در تمام زبان ها و فرهنگ ها ، عموما کاربرد مشترک دارند ، به ویژه هنگامی که صفت واقع می شوند ؛ ازاین رو در قران کریم الفاظ و کلماتی مشاهده می شود که از لحاظ مفهومی هم بر خداوند و هم ب

ظاهر ایه مورد پرسش: « و لکل وجهه هو مولیها فاستبقوا الخیرات این ما تکونوا یات بکم الله جمیعا ان الله على‏ کل شی‏ قدیر » ، [ 1 ] اشاره به جمع نمودن مردم در روز قیامت دارد که « یوم الجمع » است. روزی که

واژه قرین از ریشه قرن در لغت به رفیق ، همنشین ، و همراهی که به انسان نزدیک است ، معنا می شود. [ 1 ] این معنا با توجه به عبارات پیرامونی ان ، مصادیق خود را پیدا می کند ؛ از این رو است که در قران کری

داستان هابیل و قابیل ؛ پسران ادم ( ع ) از جمله داستان های معروف در نزد پیروان ادیان الاهی است. این داستان در تورات و قران کریم ذکر شده است که هر کدام قسمت هایی از این داستان را نقل کرده اند. انچه را ک

1. ایۀ شریفۀ « و الذین امنوا من بعد و هاجروا و جاهدوا معکم فاولئک منکم و اولوا الارحام بعضهم اولى‏ ببعض فی‏ کتاب الله... » : [ 1 ] در این ایه ، به چهارمین گروه مسلمانان اشاره کرده ، مى‏ فرماید: « انها

هر چند این واژه ها به ظاهر به معنای ترس ، هراس و وحشت است و تفاوتی بین انها دیده نمی شود ، اما با مراجعه به منابع لغوی و تفسیری قران کریم و دقت در انها ، روشن می شود که تفاوت هایی میان این کلمات وجود

این واژه ها در قران کریم در موارد متعددی به کار رفته اند ، از جمله این که صفت برای اجر قرار گرفته اند. گروهی از مفسران ، « اجر کبیر » ، « اجر عظیم » و « اجر کریم » را در قران به معنای ثواب و پاداش بزر

قنوت در لغت به معنای دوام اطاعت همراه با فروتنی است. [ 1 ] برخی از مفسران می گویند: اصل قنوت به معناى دعا ، عبادت ، صلاه ، و اطاعت استعمال شده است. و در ایات شریفۀ قران ، تمام این معانى به مناسبت های

مفسران می گویند مراد از خیر در این ایه ، اسب است. و ذکر را به معنای اطاعت خدا و یا به معنای کتاب خدا ( تورات ) گرفته اند ، و ایه را چنین تفسیر کردند که دوست داشتن این اسب ها برای خداوند و در راه جهاد

مفسران جملگی بر انند که ایۀ مورد سؤال ، [ 1 ] در مورد قبیلۀ بنى نضیر از یهود است. ان گاه که پیامبر اسلام ( ص ) به مدینه هجرت نمودند به حضور ان حضرت رسیدند و با حضرت پیمان بستند که پیامبر و مسلمانان به

ایۀ شریفه به این نظر ندارد که مردم در ان شک می کنند یا خیر ، بلکه این نبود شک و تردید برگشت به خود قران می نماید. به این بیان که هیچ گونه شک و تردیدی در قران کریم وجود ندارد که از سوى خداست ، و ان چنا

بحث مهمى در معناى این ایه وجود دارد که ایا تاویل قران را فقط خدا و راسخون در علم مى‏ دانند و یا تاویل قران را فقط خدا مى ‏داند ، اما راسخون در علم مى ‏گویند گرچه تاویل ایات متشابه را نمى ‏دانیم ، ولی

رعب در هر سه ایه به یک معنا است ، اما زمان القای رعب و ترس و همچنین مرعوبین یعنی کسانی که رعب و ترس بر انان غلبه کرد از نظر مصداق ، زمانی و گروهی ، یکی نیستند ؛ گاهی مشرکان و کفار قریش هستند -در روز ا

از حضرت ابراهیم ع دعایی در قران امده است: پروردگارا ! ما را [ با همه وجود ] تسلیم خود قرار ده ، و نیز از دودمان ما امتى که تسلیم تو باشند پدید ار ، و راه و رسم عبادتمان را به ما نشان ده ... . برخی از

اهل ذکر در ایه شریفه فسئلوا اهل الذکر ، به معصومان ( ع ) تفسیر شده است که کامل ترین مصداق اهل ذکرند ، اما از ایه ، انحصار استفاده نمی شود ؛ زیرا معنای اهل ذکر ، وسیع است و شامل تمام کسانی که علم و اگا

در لغت ، نجم و کوکب هر دو به معنای ستاره هستند. [ 1 ] از این جهت ، باید از الفاظ مترادف و هم معنا باشند ، و اگر در جایی معنای دیگری مقصود باشد ، باید همراه با قرینه ذکر شود. در قران مجید 12 مرتبه ،

کوثر به معناى خیر کثیر و فراوان می‌باشد و مصادیق زیادی براى ان ذکر شده است ؛ مانند: حوض و نهر کوثر ، شفاعت ، نبوت ، حکمت ، علم ، نسل کثیر ، و ذریه‏ فراوان. کوثر داراى دو مصداق یکی دنیایى حضرت فاطمه و