اباحه و مباح از ریشه بوح در لغت ، به معانی اشکار کردن چیزی [ 1 ] و اجازه دادن [ 2 ] است. مباح در شریعت اسلام از احکام پنج گانه است و به کاری گفته می شود که انجام و ترک ان از نظر شارع یکسان است و مدح و