امام صادق‌(ع) ششمین امام شیعیان است که در سال 80 یا 83 هجری قمری در مدینه دیده به جهان گشود. پدر بزرگوارشان امام محمد باقر(ع)، و مادر ‌حضرتشان، ام فروه دختر قاسم بن محمد بن ابی‌بکر است. شهادت امام صادق، به اتفاق مورّخان، در 25 شوّال سال 148، در دوران خلافت منصور عباسی اتفاق افتاد.

بخش بزرگی از احادیث و علوم  اهل‌بیت(ع) به وسیله‌ی این امام گسترش یافته است. ایشان در طول حیات خویش شاگردان زیادی را تربیت و استعداد آنان را در زمینه‌های گوناگون؛ نظیر کلام، فقه، حدیث، تفسیر و ... شکوفا ساخت.

محل سکونت اصلی امام صادق(ع) شهر مدینه بود، اما از آن‌جا که بیشتر شیعیان آن‌حضرت در عراق بودند، سفرهایی هم به عراق داشت.

سقوط سلسله ببنی‌امیه و به قدرت رسیدن بنی‌عباس در دوران زندگی امام ششم(ع) رخ داد.

آن‌حضرت از لحاظ زمانی طولانی‌ترین مدت امامت را در میان ائمه‌ی اهل‌بیت(ع) - غیر از امام مهدی عج - داشت و سرانجام در سال 148 به شهادت رسید.[1]

[1]. برای آگاهی بیشتر، ر. ک: «زندگی‌نامه امام صادق(ع)»، 100658.