لطفا صبرکنید
بازدید
14054
آخرین بروزرسانی: 1397/07/13
کد سایت fa77045 کد بایگانی 94243 نمایه منظور از «حوت» در داستان حضرت یونس(ع)
طبقه بندی موضوعی تفسیر,یونس
خلاصه پرسش
واژگان «حوت» که در قرآن مورد استفاده قرار گرفته، به معنای نهنگ است و یا به هر نوع ماهی گفته می‌شود؟!
پرسش
منظور از «حوت» در داستان حضرت یونس(ع) چیست؟ آیا به همین نهنگ هم حوت می‌گویند؟
پاسخ اجمالی
لغت‌شناسان «حوت» را هم به «ماهی» بزرگ(نهنگ)،[1] و هم به «ماهی» کوچک و معمولی معنا کرده‌اند.[2] از موارد استعمال آن در قرآن نیز به دست می‌آید که به ماهى بزرگ و کوچک هر دو «حوت» گفته می‌شود؛ مانند ماهیی که حضرت یونس(ع) را بلعید و ماهیی که غذای حضرت موسى(ع) و جوان همراهش بود.[3]
در داستان حضرت یونس(ع) در قرآن کریم آمده است؛ هنگامی که دریا طوفانى شد، و بار کشتى سنگین بود و هر لحظه خطر غرق شدن، سرنشینان کشتى را تهدید می‌کرد و چاره‌‏اى جز این نبود که براى سبک شدن کشتى بعضى از افراد را به دریا بیفکنند، قرعه به نام یونس(ع) افتاد، او را به دریا انداختند، و درست در همین لحظه نهنگى فرا رسید و او را در کام خود فرو برد. در این‌جا واژه «حوت» به «ماهى» عظیم(نهنگ) معنا شده است:[4] «فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ».[5]
اما در داستان حضرت موسى(ع) بعد از آن‌که از مجمع البحرین گذشتند و از سفر خسته شده به تجدید نیرو نیازمند شده بودند. حضرت موسى به جوان[6] همراه خود فرمود تا غذایشان را که ماهیى بود که با خود برداشته بودند بیاورد.
در آن لحظه جوان حکایت ماهى را بیاد آورد و گفت آیا میدانى هنگامی که در کنار صخره نشسته بودیم، ماهى زنده شد و به دریا رفت. و من فراموش کردم که این مسئله را به شما یادآور شوم: «فَإِنِّی نَسِیتُ الْحُوتَ».[7]
در این‌جا حوت به ماهیی معمولی اطلاق شده است. بنابر این، با توجه به آنچه که بیان شد، در قرآن کریم «حوت» هم به معنای ماهی بزرگ(نهنگ) و هم ماهی کوچک استعمال شده است؛ لذا دقیقاً نمی‌توان گفت که منحصر در همان نهنگ باشد، اگرچه بعضی از لغت‌شناسان[8] گفته‌اند که در بیشتر موارد به معنای نهنگ است.

[1]. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، تحقیق، داودی، صفوان عدنان، ص 261، دمشق، بیروت، دارالقلم‏، الدار الشامیة، چاپ اول، 1412ق.
[2]. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج ‏2، ص 26، بیروت، دار صادر، چاپ سوم، 1414ق.
[3]. قاموس قرآن، قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج ‏2، ص 191، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ ششم، 1371ش.
[4]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 13، ص 485، دار الکتب الاسلامیة، تهران، 1374ش.
[5]. صافات، 142.
[6]. «برخی از مفسران معتقدند آن جوان جناب یوشع نبی بود». طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه، بلاغی‏، محمد جواد، ج 6، ص 741، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، 1372ش.
[7]. کهف، 63.
[8]. ابن درید، محمد بن حسن، جمهرة اللغة، ج 1، ص 387، بیروت، دار العلم للملایین، 1988م؛ المفردات فی غریب القرآن، ص 261.