نظر مشهور فقهای شیعه دراینباره آن است که باید سرخی نور خورشید، که در زمان غروب آفتاب در سمت مشرق ایجاد شده، از بین رفته و از بالای سر بگذرد، که عدهای[1] از مراجع به آن فتوا داده و گروهی[2] این نظر را مبنی بر احتیاط واجب شمردهاند. ولی برخی[3] از فقها این امر را بنابر احتیاط مستحب شمرده و - مانند نظر اهل سنت - میگویند همینکه در سمت مشرق سرخی ایجاد شود (زمان غروب آفتاب)، وقت خواندن نماز مغرب بوده و جایز است روزهدار افطار نماید.[4]
[1] . آیات عظام امام خمینی، اراکى، گلپایگانى، خامنهای، فاضل، صافى، شبیری، نوری و سبحانی.
[2]. آیات عظام خوئى، تبریزى و سیستانی، وحید خراسانی.
[3]. آیات عظام بهجت و مکارم شیرازی.
[4]. ر.ک: امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده: بنیهاشمی خمینی، سید محمد حسین، ج1، ص 407، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ هشتم، 1424ق؛ سبحانى، جعفر، رساله توضیح المسائل، ص 215، م 626، مؤسسه امام صادق علیه السلام، قم، سوم، 1429 ه ق؛ وحید خراسانى، حسین، توضیح المسائل، ص 151، م 741، مدرسه امام باقر (ع)، قم، نهم، 1428 ه ق؛ ر.ک:
رساله آموزشی مقام معظم رهبری، قسمت کفاره روزه.