در تاریخ اسلام، افرادى به معارضه با قرآن پرداختهاند، ولى تنها کارى که توانستند بکنند، اثبات عجز و کوچکى خود است. عدهاى از آنها خواستهاند قرآن را کارى بشرى جلوه دهند که تاریخ از عدهای از آنان نام میبرد. از سوی دیگر؛ افراد بسیارى به ادعاى پیامبرى برخاسته و سخنانى نیز به ظاهر مانند قرآن گفتهاند از جمله میتوان به مسیلمه
[1]، عبهلة (اسود)
[2]، سجاح
[3] و ... اشاره کرد.
اسود عنسی؛ همان عبهلة بن کعب بن عوف عنسى (از قبیله بنی مذحج) است که برخی او را ذو الخمار نامیدهاند.
[4]
وی در زمان حیات نبى اکرم(ص)، در یمن مدعى نبوّت شد؛ و اولین ارتداد از دین اسلام توسط او اتفاق افتاد، عدهای از قبیله بنی مذحج به او پیوستند و او با کمک آنان توانست کارگزاران پیامبر در یمن را اخراج کرده و برخی دیگر را به قتل رساند. خبر ادعای نبوّت او بعد از بازگشت پیامبر(ص) از حجة الوداع و در ایام بیماری ایشان، به حضرت رسید.
[5]
اسود عنسی، توسط برخی از ایرانیان مسلمان، و مشخصاً توسط فیروز دیلمی، درست یک روز قبل از وفات پیامبر(ص) کشته شد.
[6] بنابر برخی از نقلهای تاریخی، مقابله با اسود و در نتیجه کشته شدنش، با دستور مستقیم پیامبر و توسط نامه ایشان که به برخی از مسلمانان یمن رسید، و آنها را امر به نبرد با أسود کرد، اتفاق افتاد.
[7]
[1]. الکوفی، احمد بن اعثم، الفتوح، ج 1، ص 21، تحقیق علی شیری، بیروت، دار الاضواء، بیروت، 1411 ق.
[2]. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخالإسلام،ج3،ص 14، دار الکتاب العربی، بیروت، 1413ق.
[4]. بلاذری، احمد بن یحیی، فتوحالبلدان، ص 109، مکتبة الهلال، بیروت، 1988 م .
[5] .ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج2، ص 336 و 337، دار صادر، بیروت، 1385 ق.
[7].ذهبی، محمد بن احمد، تاریخالإسلام،ج3،ص16، دار الکتاب العربی، بیروت، 1413ق.