یکی از محرمات احرام، که مخصوص مردهاست، مسئله «استظلال»، به معنای «زیر سایه و سقف رفتن» است. البته این کار صرفاً در حال سفر - مثلاً از مِنی به
عرفات رفتن – حرام بوده و بعد از رسیدن به مقصد اشکالی ندارد. پس مُحرم مىتواند در محلى که ساکن شده، زیر سایه رود و با چتر و اتومبیل مسقّف، رفت و آمد کند.
[1]
گفتنی است، این حکم مربوط به استظلال در روز است، ولی درباره استظلال در شب، بین مراجع تقلید، اختلاف نظر بوده و شرح آن چنین است:
الف. برخی میگویند، استظلال در شب جایز است.
[2]
ب. گروهی میگویند، احتیاط مستحب در ترک آن است.
[3]
ج. بعضی نظرشان آن است که احتیاط واجب در ترک آن است.
[4]
د. عدهای نیز در اینباره میگویند: این کار جایز است مگر در شبهاى بارانى و سرد و مانند آن.
[5]
شایان ذکر است، در صورت وجود عذر- مثل شدت گرما، سرما یا بارندگى- بنابر نظر مراجع میتوان استظلال کرد، ولى کفّاره دارد.
[6] و کفاره آن قربانی کردن یک گوسفند است.
[1]. ر.ک: محمودى، محمد رضا، مناسک حج (محشّٰى)، ص 232، م 465، نشر مشعر، تهران، ویرایش جدید، 1429 ه ق.
[2]. آیات عظام بهجت و نوری همدانی.
[3].آیات عظام امام خمینی، گلپایگانی، فاضل، صافی و اراکی.
[4]. آیات عظام تبریزى و وحید خراسانی.
[5]. آیات عظام خویی، خامنهای، سیستانی و مکارم شیرازی؛ آیات عظام خامنهای و سیستانی: (در شبهاى بارانى و سرد، بنا بر احتیاط واجب جایز نیست).
[6]. ر.ک: مناسک حج (محشّٰى)، ص 237، م 484 و 485.