بیشتر فقهای معاصر می‌فرمایند:
یکی از موارد مستحب، در باب
روزه، آن است که روزه‌دار، پس از اقامه نماز مغرب و عشا
[1] روزه خود را
افطار نماید، تا از ثواب نماز شخص روزه‌دار برخوردار گردد، مگر این‌که جهت افطار، کسى منتظر او باشد و یا به جهت تحمل روزه، نتواند نماز را با حال خضوع و توجه بجا آورد. که در این صورت، بهتر است افطار را مقدّم بر نماز نموده و به قدر امکان مواظب باشد که وقت فضیلت نماز، نگذرد.
[2]
[1]. آیت الله شبیری زنجانی: (..پس از اقامه نماز مغرب روزه خود را افطار نماید).
[2]. ر.ک: طباطبایى یزدى، سید محمد کاظم، العروة الوثقى، ج2، ص 213، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، 1409ق؛ امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، گردآورنده: بنی‌هاشمی خمینی، سید محمدحسین، ج 1، ص 969، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ هشتم، 1424ق.
