کد سایت 
				fa36486		
				
				کد بایگانی 
				44199		
				
				نمایه
				قصد کردن ائمه اطهار در سلام نماز		
			
			
				
				طبقه بندی موضوعی
				تشهد و سلام		
			
				   
	
		
				برچسب
				نماز|سلام|ائمه اطهار|پیامبر اسلام|ملائکه		
	
			خلاصه پرسش
			چرا در سلام اول نماز، صراحتاً به پیامبر(ص) سلام می دهیم، اما سلام صریح بر ائمه اطهار(ع) در اجزاء نماز وجود ندارد؟ 
        
				پرسش
		چرا خداوند اجازه داده است که در سلام نماز سلام بر پیامبر(ص) بدهیم، اما سلام بر ائمه اطهار(ع) باعث باطل شدن نماز میشود؟
		 پاسخ اجمالی
			
	1. چگونگی نماز باید طبق آنچه که در روایات معتبر و رسالههای توضیح المسائل بیان شده است، انجام شود و هرگونه اضافه عبارت و الفاظ در نماز جایز نیست. چرا که دستورهاى دینى که از جانب خداوند متعال معیّن شده، تعبدى است.[1] و نظر به اینکه ائمه اطهار(ع) چنین کاری انجام نمیدادند، این کار صحیح نیست. و وظیفه ما در این گونه موارد تبعیّت از دستورات آن بزرگواران است.
2. اگرچه به طور صریح نباید نام ائمه اطهار(ع) را در سلام نماز آورد، اما بنا بر فتوای فقها؛ نمازگزار در سلام آخر این چند دسته افراد را قصد کرده و در ذهن خود خطور میدهد: پیامبران، ملائکه و ائمه اطهار(ع) و اگر در نماز جماعت باشد علاوه بر آن سه دسته، مأمومین در سلام کلی پایانی خود، امام جماعت را نیز در نظر گرفته و امام هم، مأمومین را قصد میکند.[2] در این صورت، نام امام حسین(ع) نیز به طور ضمنی قصد شده است.
در نهایت، بیان این نکته نیز ضروری است که قصد کردن و خطور افراد یاد شده در ذهن، امر واجبی در نماز نمیباشد.
2. اگرچه به طور صریح نباید نام ائمه اطهار(ع) را در سلام نماز آورد، اما بنا بر فتوای فقها؛ نمازگزار در سلام آخر این چند دسته افراد را قصد کرده و در ذهن خود خطور میدهد: پیامبران، ملائکه و ائمه اطهار(ع) و اگر در نماز جماعت باشد علاوه بر آن سه دسته، مأمومین در سلام کلی پایانی خود، امام جماعت را نیز در نظر گرفته و امام هم، مأمومین را قصد میکند.[2] در این صورت، نام امام حسین(ع) نیز به طور ضمنی قصد شده است.
در نهایت، بیان این نکته نیز ضروری است که قصد کردن و خطور افراد یاد شده در ذهن، امر واجبی در نماز نمیباشد.
		[2]. ر.ک: شیخ انصاری، مرتضی، کتاب الصلاة، ج 2، ص 116، کنگره جهانی بزرگداشت شیخ اعظم انصاری، قم، چاپ اول، 1415ق؛ طباطبایی یزدی، سید محمد کاظم، العروة الوثقی (المحشّٰی)، گردآورنده: محسنی سبزواری، احمد، ج 2، ص 598 – 599، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ اول، 1419ق.
