این آیه که به مرگ حضرت عیسی(ع)
[1] اشاره کرده و درود خدا بر او هنگام مرگ و معاد را خواستار می
شود، تنها نشانگر مرگ و معادی است که در آینده برای آن
حضرت(ع) رخ خواهد داد.
[2] حضرت عیسی(ع) این سخن را در گهواره بر زبان آورده و تولد خویش را با صیغه ماضی و مرگ و معادشان را با صیغه مضارع بیان فرمودند؛ بر این اساس، هیچ دلالتی در این آیه وجود ندارد که ایشان به شهادت رسیده و یا با مرگی طبیعی رحلت کرده باشند:
«وَ السَّلامُ عَلَیَّ یَوْمَ وُلِدْتُ وَ یَوْمَ أَمُوتُ وَ یَوْمَ أُبْعَثُ حَیًّا»؛
[3] سلام بر من روزى که متولد شدم و روزى که خواهم مرد و روزى که زنده مبعوث خواهم گردید.
[4] علاوه بر آن، آیه 157 سوره نساء به صراحت، عقیده مسیحیان در زمینه شهادت عیسای مسیح(ع) را رد می
کند.
البته مسلم است که همه انسان
ها – از جمله عیسی(ع) – روزی خواهند مرد.
[2]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج 13، ص 54، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، 1374ش.