در «تاریخ طبری» که یکی از مهمترین منابع تاریخی است نقل شده است که «با ابوهریره از تشییع جنازهای برمیگشتیم که او حسین(ع) را دید و با استفاده از لباسش مشغول پاک کردن خاک از پاهای حضرتش شد. حسین(ع) به او فرمود: ابو هریره! دلیلت برای انجام چنین کاری چیست؟! ابو هریره پاسخ داد: رهایم کن! به خدا سوگند اگر آنچه که من درباره تو میدانم، مردم هم میدانستند، تو را بر روی دوشهای خود میگذاشتند!».
[1]
این روایت چند سند دارد که همه آنها به ابو مُهَزِّم، یزید[عبدالرحمن] بن سفیان تمیمی بصری ختم میشود. گرچه دانشمندان اهل سنت، روایتهای این شخص را ضعیف دانستهاند،
[2] اما با این وجود، منابع متعددی از اهل سنت به نقل این حدیث پرداخته و آن را مورد توجه قرار دادهاند.
[3] به عبارتی، اندیشمندانی که در زمینه تاریخ اسلام فعالیت میکنند، ضعف سند برخی گزارشها را نادیده میگیرند، به ویژه در مواردی که تعارضی با اصول مسلم و گزارشهای معتبر دیگر نداشته باشد.
به هر حال گفتنی است که این حدیث در منابع اولیه شیعی یافت نشد.
[1]. «قال: کنا مع ابى هریرة فی جنازة، فلما رجعنا أعیا الحسین ع صعد، فجعل ابو هریرة ینفض التراب عن قدمیه بثوبه، فقال له الحسین: أنت یا أبا هریرة تفعل هذا! قال: دعنی منک، فلو یعلم الناس منک ما اعلم لحملوک على عواتقهم». طبری، أبو جعفر محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، تحقیق، ابراهیم، محمد أبو الفضل، ج 11، ص 520 - 521، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق.
[2]. مزی، یوسف بن عبدالرحمن، تهذیب الکمال فی اسماء الرجال، تحقیق، بشار عواد معروف، ج 34، ص 327 – 328، بیروت، مؤسسه الرسالة، چاپ اول، 1400ق.
[3]. گنجی شافعی، محمد بن یوسف، کفایه الطالب فی مناقب علی بن ابی طالب، ص 425، تهران، دار احیاء تراث اهل البیت علیهم السلام، چاپ دوم، 1404ق؛ ابن عساکر، علی بن الحسن، تاریخ دمشق، ج 14، ص 180، دار الفکر للطباعة والنشر والتوزیع، 1415ق.