با جستوجویی که داشتیم، عین جمله «قُبورُنا قُلُوبُ شِیعَتِنا» (مزارهای ما قلبهای شیعیان ما است)، و یا جمله «قُلُوبُنا قُلُوبُ شِیعَتِنا»؛ (قلبهای ما قلبهای شیعیان ما است) را در منابع روایی معتبر نیافتیم، اگرچه در زیارتی که آنرا تنها در منابع غیر قابل استناد مشاهده کردیم(زیارت مفجعه)، [1] فرازی مشابه وجود دارد:
«السَّلَامُ عَلَیک یا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ... وَ فِی قُلُوبِ مَنْ وَالاهُ قَبْرُهُ ...».[2]
با این وجود، عبارتهای یاد شده، محتوای صحیحی داشته و میتوانند برداشت آزاد از روایات متعددی باشند که بیان میدارد قلب شیعیان و امامان معصوم(ع) کاملاً به هم وابسته بوده و از یک منشأ سرچشمه گرفتهاند و از اینرو گویا مزار ائمه و دلهایشان در دلهای دوستداران و شیعیانشان نهفته است:[3]
[1]. «سند زیارت مفجعه»، 31602.
[2]. مجلسی، محمد باقر، زاد المعاد- مفتاح الجنان، محقق، اعلمی، علاء الدین، ص 510 – 511، بیروت، موسسه اعلمی، 1423ق.
[3]. «علاقه شیعه به پیامبر اکرم(ص)»، 1893؛ «علاقه امامان(ع) نسبت به شیعیان»، 59537؛ «اثر پذیرش یا انکار نبوّت پیامبران و امامت ائمه اطهار(ع)»، 37512.
[4]. شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج 6، ص 22، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
[5]. قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق، مصحح، موسوی جزائری، سید طیب، ج 2، ص 411، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، 1404ق.
[6]. شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الأعمال، ص 217، قم، دار الشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، 1406ق.
[7]. طبرسی، علی بن حسن، مشکاة الأنوار فی غرر الأخبار، ص 95 – 96، نجف اشرف، المکتبة الحیدریة، چاپ دوم، 1385ق.
[8]. شیخ صدوق، علل الشرائع، ج 1، ص 117، قم، کتاب فروشی داوری، چاپ اول، 1385ش.