همانطور که در سؤال آمده است، مراجع تقلید درباره زکات طلا و نقره (که طور سکه رایج باشد)، میگویند:
« کسى که طلا یا نقرۀ او به اندازۀ نصاب
[1] است، اگر چه زکات آن را داده باشد، تا وقتى از نصاب اوّل کم نشده، همه ساله باید زکات آن را بدهد. »
[2]
خاطر نشان میشود، اینگونه احکام عبادی، دارای ادله نقلی بوده و برگرفته از روایات معصومین (ع) است و نباید لزوماً به دنبال مستند عقلی و عرفی برای آن بود. البته شاید بتوان گفت که شاید این حکم، افراد متمکن جامعه را به سمتی هدایت کند که به جای ذخیرهسازی و راکد نگهداشتن پول نقد و رایج کشور – که هرساله زکات دارد – به فعالیتهای سالم اقتصادی بپردازند.
با این وجود، درباره این فتوا نیز حدیثی با سند صحیح در کتاب کافی به شرح ذیل وجود دارد:
جناب علی بن یقطین میگوید از امام کاظم(ع) درباره مالی (درهم و دینار) که با آن کاری صورت نگرفته و تبدیل [خرید و فروش] نشده است، سؤال کردم؟ امام (ع) فرمودند: باید زکات آن را همه ساله پرداخت کرد، مگر اینکه کم شده باشد [از نصاب افتاده باشد].
[3]
[3]. « عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ یَقْطِینٍ عَنْ أَخِیهِ الْحُسَیْنِ عَنْ عَلِیِّ بْنِ یَقْطِینٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ ع عَنِ الْمَالِ الَّذِی لَا یُعْمَلُ بِهِ وَ لَا یُقَلَّبُ قَالَ یَلْزَمُهُ الزَّکَاةُ فِی کُلِّ سَنَةٍ إِلَّا أَنْ یُسْبَکَ.»؛کلینى، ابو جعفر، محمد بن یعقوب، الکافی، ج3، ص 518، ح 5، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چهارم، 1407 ه ق؛ حرّ عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشیعة، ج9، ص 166، ح 11751، مؤسسه آل البیت، قم، اول، 1409 ه ق.