در برخی موارد چنین عبارتهایی از پیشوایان دینی وجود دارد که حتی با فرض آموزشی نبودن دعا و حقیقی بودنش، معنایش آن نیست که آن بزرگواران از آمدن به دنیا ناراضیاند، بلکه چنین عباراتی تنها اشاره به سختی مسیر و عذاب جهنم دارد، مانند آنچه از امام علی(ع) نقل شده است که فرمود:
«یَا لَیْتَنِی لَمْ تَلِدْنِی أُمِّی، وَ یَا لَیْتَ السِّبَاعَ مَزَّقَتْ لَحْمِی وَ لَمْ أَسْمَعْ بِذِکْرِ النَّارِ»؛
[1] ای کاش از مادرم زاده نمیشدم، و ای کاش درّندگان گوشت مرا پاره پاره میکردند و سخنی از آتش دوزخ نمیشنیدم.
«إِلَهِی أَ لِلنَّارِ رَبَّتْنِی أُمِّی فَلَیْتَهَا لَمْ تُرَبِّنِی أَمْ لِلشَّقَاءِ وَلَدَتْنِی فَلَیْتَهَا لَمْ تَلِدْنِی»؛
[2] بار خدایا! آیا مادرم مرا براى دوزخ پرورش داد، پس ای کاش که مرا تربیت نمیکرد، یا مرا براى بدبختى زایید، پس ای کاش که مرا نزاییده بود.
و ...
[1]. ابن طاووس، على بن موسى، الدروع الواقیة، ص 276، بیروت، مؤسسة آل البیت(ع)، چاپ اول، 1415ق.
[2]. مرزبانى، محمد بن عمران، مناجات الهیات حضرت أمیر(ع) و ما نزل من القرآن فی علی(ع)، ص 15، تهران، وزارت ارشاد، چاپ اول، 1378ش؛ کفعمى، ابراهیم بن على، البلد الأمین و الدرع الحصین، ص 318، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، چاپ اول، 1418ق.