در برخی گزارش
ها؛ از «عبد الرحمن بن ملجم المرادی»،
[1] با عنوان «ابن الیهودیة»(فرزند یهودی) و «شبه الیهود»(شبیه یهودیان) یاد شده است:
[2]
1. امام علی(ع) بلافاصله بعد از ضربت خوردن فرمود که این ملعونِ یهودی
زاده مرا کُشت: «قَتَلَنِی ابْنُ مُلْجَمٍ قَتَلَنِی اللَّعِینُ ابْنُ الْیَهُودِیَّةِ»؛
[3] مرا ابن ملجم کشت؛ مرا ملعونی که فرزند زن یهودی
بود کشت.
2. امام علی(ع) در جواب سؤال امام حسن(ع) که پرسید چه کسی اقدام به کشتن شما کرد؟، فرمود: «قَتَلَنِی ابْنُ الْیَهُودِیَّةِ عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ مُلْجَمٍ الْمُرَادِی» ابن ملجم که فرزند زنی یهودی است اقدام به کشتن من کرد.
[4]
3. در روایتی چنین نقل شده است که؛ وقتی ابن ملجم در ملاقاتی با امام علی(ع) خود را معرفی کرد، امام به فرمود: «رسول خدا(ص) به من خبر داد که قاتل من فردی شبیه یهود است و او(ابن ملجم) یهودی است».
[5]
در هر حال، ممکن است که این روایات صریحاً ناظر به آن نباشند که ابن ملجم فردی یهودی بود، اما از آنها برداشت می
شود که او در منش و روش مانند یهودیان و چه بسا بدتر از آنان بود.
[3]. مجلسى، محمد باقر،
بحار الأنوار، ج 42، ص 281، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.
[5]. ابن عساکر، علی بن الحسن،
تاریخ دمشق، ج 42، ص 554، بیروت، دار الفکر للطباعة والنشر والتوزیع، چاپ اول، 1415ق.