Please Wait
11322
Bəzi rəvayət mənbələrində, İlahi köməyin imama (ə) cinlər və mələklər vasitəsiylə olması məsum imamlardan açıqlanmışdır və bunu təyid edir.
Əlbəttə, Allah tərəfindən cinlər və mələlkər və yaxud hər bir vasitəylə olması Peyğəmbərlər üçün də olmuşdur; Allah Taala Peyğəmbərə (s) buyurur: (Yad et) o vaxtı (ki, Bədr meydanında narahatlıqdan) öz Rəbbinizdən kömək istəyirdiniz və o sizin istəyinizi qəbul etdi (və dedi) mən sizi bir- birinin ardınca yer eləməsinə gələn min mələklə kömək edəcəyəm.
İmam Hüseynin (ə) bu köməyi qəbul etməməsinin ən mühüm dəlillərindən bəziləri ibarətdir: O cür bir şəraitdə Peyğəmbər ümmətini şəhid olmağa hazır etmək. Allaha qovuşmaq, o həzrətin Allah yolunda şəhid olmasının həyata keçməso, o həzrətin Allah üçün ən gözəl və əziz şəhidi ki, öz vəzifəsini həyata keçirmək üçün təbii halda şəhid olmuşdur.
İlahi köməyin İmam Hüseyn (ə) üçün göndərilməsi
Bəzi rəvayət mənbələrində, İlahi köməyin imama cinlər və mələklər vasitəsiylə olması, məsum imamlardan olan bir çox hədislərdə açıqlanmış və təyid olunmuşdur; misal üçün: Şeyx Mofid, İmam Sadiq (ə)- dan bu nöqtəni rəvayət edir: O vaxt ki, imam Mədinədən hərəkət etdi, bir dəstə mələk kömək üçün o həzrətin xidmətində hazır oldular, cinlərdən müsəlman və şiə olan çoxlu dəstələr kömək üçün gəldilər, amma həzrət cinlərin cavabında buyurdu: Allah sizə cavab və xeyir versin mən öz işimin məsuliyyətini daşıyıram və mənim ölüm zamanımı və yerimdə təyin olunmuşdur. Cinlər dedilər: Əgər sənin əmrin olmasaydı düşmənlərinin hamısını öldürərdik. Həzrət cavabında buyurdu: Biz bu işdə sizdən daha da qüdrətliyik, amma bunu etmirik ki, yollarını azanlar üçün höccət tamam olsun və o şəxslər ki, haqq yolunu qəbul edirlər onlar üçün də məlum olsun.[1]
İmam Sadiq (ə) buyurur: Atamdan eşitdim ki, buyurdu: O vaxt ki, İmam Hüseyn (ə) Ömər ibni Səd- lə üz- üzə gəlib və müharibə başladı, Allah öz köməyini yer üzünə göndərdi ki, İmam Hüseynin başı üstündə kölgə salsın və bu zaman imam ixtiyar sahibi idi ki, düşmənə qələbə salsın və ya Allaha qovuşsun, o həzrət şəhid olub Allaha qovuşmağı seçdi.[2]
Bəzi rəvayətlərdə də yenə açıqlanmışdır ki, imam Hüseynə (ə) kömək üçün mələklər gəlmişdi, birinci dəfədə onlara döyüşmək üçün icazə verilmədi, amma ikinci dəfə gəldiklərində imam Hüseyn (ə) şəhid olmuşdu. Buna oxşar rəvayət imam Sadiq (ə)- dan rəvayət olunur: "Dörd min mələk yer üzünə gəldi ki, imama kömək etsinlər, amma döyüşmək üçün onlara icazə verilmədi. İkinci dəfə yenə icazə alıb yer aləminə gəldilər amma bu o zaman idi ki, imam şəhid olmuşdu.[3]
Bir sözlə demək olar bu cür hadisənin baş verməsi rəvayətlərdə vardır və doğrudur və heç bir dinşunas və din alimi bunu inkar etməmişdir ki, çünki İslam əqidəsi və maarifliyi heç bir qarşı durma nəzərə çarpır.
Əlbəttə Allah tərəfindən cinlər və mələklər və yaxud hər bir vasitəylə köməyin olunması Peyğəmbərlər üçün də həyata keçmişdir: Allah Taala Quranda Peyğəmbərə (s) buyurur: (Yad et) o vaxtı (ki, Bədr meydanında narahatçılıqdan) öz Rəbbindən kömək istəyirdiniz və o sizin istəyinizi qəbul etdi (və dedi) mən sizi bir- birinin ardınca yer aləminə gələn min mələklə kömək edəcəyəm.[4] Əhzab müharibəsi və başqa yerlərdə müsəlmanlara kömək olunduğu kimi, bu köməklər də mələklər və cinlər tərəfindən idi ki, aşağıda qeyd olunan məsləhətlərə görə, həyata keçmədi.
Nə üçün imam Hüseyn (ə) cinlər və mələklərin köməyini qəbul etmədi? Cavabında demək olar: Bəlkə də aşağıdakı dəlillərə əsasən imam onların köməyini qəbul etmədi:
1. O dövürdə olan siyasi vəziyyəti nəzərə alsaq ki, Müaviyə və Yezid tərəfindən həyata keçirdi və din adıyla bəzi işlərə əl qoyurdular ki, dinin əksinə idi.
Belə olduqda haqq və batili təyin etmək çətin olmuşdu və İlahi dini yenidən dirçəltmək üçün yalnız bir yol var idi və o da İmam Hüseynin (ə), onun övladlarının və səhabələrinin şəhid olması idi.[5]
2. Bu mövzuda əldə olan rəvayətlərdən istifadə olur, o həzrət şəhid olmalıydı ki, bu vasitəylə imamın əsl hədəf və məqsədi ki, Peyğəmbər ümmətinin düz yola kəlməsi və azad olması[6] idi həyata keçsin.
3. İmam Hüseyn (ə) şəhadəti ən gözəl və əziz ölüm bilirdi; bu iş, Məkkədən İraqa tərəf hərəkət etdiyi zaman söylədiyi xütbəsində bəyan olmuşdur: "Adəm övladına ölüm gözəlliyi qadınların boynuna salınan boyun bağının gözəlliyi kimidir;[7] yəni ölüm, məcbur deyil bəlkə gözəllikdir; insan bu boyunbağını bəs nə üçün. Allah yolunda öz boynuna salmasın?!
Bəs imam Hüseyn (ə) üçün din yolunda şəhid olmaq, eşq və xüsusi bir ləzzət idi.[8] Şəhid olmaq nöqsan eyildir ki, mələklərdən kömək istəsin. Bəlkə kamillik nişanəsidir o cür ki, həzrət İbrahim (ə) şəhadəti kamillik bilir, o dua yandırmaqdan qorxmur və Cəbraildən də bir şey istəmədi, baxmayaraq ki, həmişə Allahı yad edir və onu çağırırdı.[9]
4. Allaha qovuşmaq və Peyğəmbərlərlə görüşmək imam Hüseyn (ə) üçün o cür bir şəraitdə bu dünyada qalmaqdansa daha çox əhəmiyyət daşıyırdı və z əcdadlarına qovuşmağa müştaq idi: O cür ki, Məkkədə öz xütbəsinin davamında buyurur: Öz əcdadıma qovuşmaq üçün olan eşqim Yəqubun (ə) Yusifə (ə) olan əlaqəsi və eşqi kimidir.[10]
5. Həzrət İmam Hüseyn (ə) istəyirdi ki, möcüzə və kəramətdən istifadə etməsin, bir halda ki,şübhəsiz imam möcüzə və kəramət vasitəsiylə ki, Allah tərəfindən verilmiş idi düşmənə qələbə çala bilərdi və hətta cin və mələklərə ehtiyacı olmazdı, amma möcüzə və kəramətdən istifadə etmək o yolda ki, zahirdə əməl etməyə məmur idilər, üst- üstə düşmürdü. İmam Hüseynin (ə) müsəlmanlar arasında olan məqamı daha yüksək və azadlıq və ədalət tərəfdarı arasında onun üçün bu məqama yeksəlmişdir ki, zahirdə və təbii olaraq hərəkət etmişdir. Əhli- beytin imam tərəfindən amansız bir döyüşə aparılması və onlara qarşı olan əhanət və əsarət səbəb oldu. Imamın qiyamı cavidan və əbədi olsun. Aya imam buna qadir deyildi ki, qiyam etmədən və öz kəramətindən istifadə yoluyla Yezidə qələbə çalsın?
[1] - Əllamə Məclisi, Biharul- ənvar, cild 44, səh 330, Müəssisətul- vəfa, Beyrut Lobnan.
[2] - Seyyid ibni Tavus, Luhuf, səh 141. Tərcümə mir əbu- Talibi, seyyid Əbul- həsən naşir: dəlile ma, Qum, birinci çap, 1380 şəmsi.
[3] - Şeyx Səduq, Əmali, tərcümə Kəmreyi, Məhəmməd Baqir, səh 438, İslamiyyə Tehran, altıncı çap, 1386, Əlbəttə bu rəvayətin oxşarı, mərhum Kuleyninin "Kafi" kitabında da gəlmişdir. Əl- Kafi, cild 1, səh 283- 284.
[4] - Ənfal surəsi, ayə 9.
[5] - Bax: Misbah Yəzdi, Məhəmməd Təqi, Azərəxşe digər əz asemane Kərbəla səh 44- dən 66- ya. Müəssiseye amuzeşi və pejuheşiye imam Xomeyni intişaratı, beşinci çap, 1380.
[6] - Biharul- ənvar, cild 44, səh 329.
[7] - Biharul- ənvar, cild 44, səh 366, Muhəddis Ərdəbili, Kəşful- ğimmə fi mərifətul- əimmə, cild 2, səh 29 Bəni haşim intişaratı, Təbriz birinci çap, 1381, Luhuf səh 110- 111.
[8] - Bax: Cavadi Amuli, Abdullah, Şukufaiye əql dər pərtovi nehzəte Hüseyni, səh 28- 30. Mərkəze çar və intişarate isra, beşinci çap, 1387.
[9] - Şukufaiye əql dər pərtove nehzəte Hüseyni, səh 27.
[10] - Biharul- ənvar, cild 44, səh 366. Kəşful- ğimmə fi mərifətil- Əimmə, cild 2, səh 29: Luhuf, səh 110 və 111.