สุขภาพพลานามัยสมบูรณ์แข็งแรงของร่างกายและจิตใจ, เป็นภารกิจหนึ่งที่มนุษย์ทั่วไปติดตามหาและพยายามให้ได้มา ศาสนาอิสลาม เป็นศาสนาที่มีความสมบูรณ์และมีความเป็นสากล มีแนวคิดครอบคลุมมิติต่างๆ ในการดำรงชีวิตที่สมบูรณ์ ซึ่งแนวทางทั้งหมดจะไปสิ้นสุดลงที่ความจำเริญผาสุกทั้งในโลกนี้ และปรโลก, ซึ่งคำสอนของอิสลามได้สาธยายถึงคุณค่าของการมีสุขภาพพลานามัยสมบูรณ์ การรักษาสุขภาพเป็นสิ่งจำเป็น และโดยธรรมชาติแล้วการออกกำลังกายถือว่าอยู่ในฐานะของความต้องการเพื่อสุขภาพพลานามัย ซึ่งได้รับการสนับสนุนไว้ในอิสลาม

วันนี้การออกกำลังกายในชีวิตประจำวันของประชาชนบนโลกนี้ ถือว่ามีบทบาทสำคัญอย่างยิ่ง.ผู้คนจำนวนหลายล้านคนบนโลกนี้ยึดอาชีพการออกกำลังกาย และมีประชาชนอีกหลายเท่าที่เฝ้าดูการออกกำลังกาย เป็นกำลังใจและเป็นผู้สนับสนุนรายการกีฬาต่างๆ การออกกำลังกายบางกรณีก็สร้างความมั่นคงแข็งแรงด้านความสามัคคีแก่ประชาชาติ และสังคม อีกทั้งความดีและไม่ดีด้านมารยาท นักกีฬาคือผู้ถ่ายทอดความดีและไม่ดีเหล่านั้นให้ครอบคลุมสังคม[1]

จริยธรรมการออกกำลังกายเป็นหนึ่งในหัวข้อจริยธรรมเชิงปฏิบัติ สำหรับการประเมินผล การตัดสินใจเชิงปฏิบัติด้านจริยธรรม และการเผชิญกับปัญหาต่างๆ ความประพฤติ การเมือง จริยธรรมในอาชีพต่างๆ เทคโนโลยี การปกครอง และยังประยุกต์ใช้ได้กับอีกหลายสาขาอาชีพ[2]

การออกกำลังกายบางประเภทถือว่าเป็นกิจกรรม หรือเป็นความสามารถปกติทางกายภาย ซึ่งวางอยู่บนพื้นฐานของกฎเกณฑ์ความสามัคคีและการร่วมมือ โดยมีจุดหมายเพื่อการพักผ่อน, การแข่งขัน, ความสุขส่วนตัว, การบรรลุทักษะและประสบการณ์ ความสามารถหรือการสอนที่ได้รับจากเป้าหมายเหล่านี้. ในที่นี้จะเห็นว่ากีฬาวางอยู่บนพื้นฐานของเป้าหมายตามที่กล่าวมา

สิ่งสำคัญบางประเด็นอันเป็นแกนและหัวข้อต่างๆ ซึ่งจะขอกล่าวในที่นี้ อันได้แก่ คุณค่าต่างๆ ในการออกกำลังกาย, ความเป็นสุภาพบุรุษ, การแข่งขันและสามัคคี,การละเล่นอย่างใสสะอาดเป็นธรรม, การโกงผิดกฎ, สิ่งที่เพิ่มพูนพละกำลัง, จริยธรรมของผู้ชม,ความสัมพันธ์ทางจริยธรรมระหว่างผู้ฝึกสอน นักกีฬา และ ...[3]

อากัปกริยาทางจริยธรรมอันมีคุณค่าต่างๆ ด้านวัตถุ, ในลักษณะที่ว่ามนุษย์ทุกคนเมื่ออยู่ต่อหน้าสิ่งนั้นแล้วต้องนอบน้อมถ่อมตน มีสมาธิ ให้เกียรติ และแสดงความเคารพ, แม้ว่าตัวเขาจะไม่มีความสามารถในการปฏิบัติก็ตาม ด้วยเหตุนี้ สิ่ง จำเป็นต้องกล่าวว่า : สิ่งทั้งหมดที่มีอยู่ในจริยธรรมทั่วไปมีความเหมาะสม และสามารถนำไปประยุกต์ใช้ในหมู่นักกีฬาทั้งหลาย อันเป็นสิ่งจำเป็นต้องปฏิบัติ อีกนัยหนึ่ง, นักกีฬาคนหนึ่ง, นอกจากมีร่างกายสมบูรณ์แล้ว, ยังต้องใส่ใจต่อจิตวิญญาณด้วย, เนื่องจากระหว่างร่างกายและจิตใจนั้นมีความสัมพันธ์อันใกล้ชิดยิ่ง ด้วยเหตุนี้เอง ในอิสลาม,จึงมิได้ใส่ใจเฉพาะการอบรมหรือฝึกฝนเฉพาะด้านร่างกาย, ทว่าเพื่อความสมดุลทางร่างกายจึงใส่ใจทางด้านจิตวิญญาณด้วย อิสลามจึงมีคำสั่งมากมายเกี่ยวกับการอบรม และการสนับสนุนด้านจิตวิญญาณ เช่น การถือศีลอด, นมาซ, ดุอาอฺ, และอื่นๆ มิเช่นนั้นการฝีกฝนทางร่างกายเพียงอย่างเดียวจะไม่มีคุณค่าอันใดสำหรับการเป็นมนุษย์ มิหนำซ้ำยังไม่อาจนำมนุษย์ออกจากขอบข่ายของการเป็นเดรัจฉานได้

ท่านอิมามโคมัยนี (รฎ.) กล่าวเน้นย้ำถึง 2 ประเด็นหลัก, ในการเข้าพบกับกลุ่มนักกีฬา โดยกล่าวว่า : »บรรดานักกีฬาทั้งหลาย, ดังที่พวกเขาได้ฝึกฝนร่างกายให้มีความเข้มแข็งสมบูรณ์, ก็สมควรที่จะมีการฝึกฝนจิตใจด้วยเช่นเดียวกัน, ในอดีตนักกีฬาอิหร่าน, จะรำลึกถึงอัลลอฮฺ และอิมามอะลี (อ.) เสมอ และสิ่งนี้เป็นเครื่องยืนยันให้เห็นถึงความสูงส่งกว่าของพวกเขา”[4]

ประเด็นสำคัญตรงนี้, ก็คือ, ทั้งองค์กร สมาคมกีฬาและนักกีฬาทั้งหลายจะเป็นต้องรู้จักหน้าที่ทางจริยธรรมและมารยาทของตนเป็นอย่างดี และต้องนำสิ่งนั้นมาประยุกต์ใช้ในสนามแข่งขันให้ดีที่สุด, เนื่องจากถ้าหากองค์กรหรือสมาคมกีฬาไม่มีกฎเกณฑ์และเงื่อนไข หรือมีศีลธรรมจรรยาแล้ว ถือว่านักกีฬาคนหนึ่งไม่สามารถจะรู้จักได้แม้แต่หน้าที่ของตน และไม่สามารถพัฒนาตัวเองไปสู่ผู้มีมารยาทอันดีงามได้

บทความนี้จะขอชี้ประเด็นสำคัญบางประเด็นเกี่ยวกับหน้าที่ และมารยาทอันดีงามที่นักกีฬาคนหนึ่งสมควรมี และจำเป็นต้องนำมารยาทเหล่านั้นมาประยุกต์ใช้ในสนามแข่งขัน สิ่งสำคัญเหล่านั้นได้แก่ :

หนึ่ง. การต่อสู้กับอำนาจฝ่ายต่ำหรือจิตฟุ้งซ่าน : กล่าวคืออำนาจฝ่ายต่ำหรือพลังเดรัจฉานจะคอยโน้มน้าวมนุษย์ไปสู่การทำความผิดบาปเสมอ ดังนั้น นักกีฬาคนหนึ่ง -ซึ่งเหมือนกับบุคคลทั่วไป- จำเป็นต้องต่อสู้กับอำนาจฝ่ายต่ำและพลังเดรัจฉาน และสิ่งสำคัญคือเขาต้องพิชิตอำนาจนี้ให้จงได้

เกี่ยวกับประเด็นนี้ฮะดีซจำนวนมากมายจากบรรดาอิมามมะอฺซูม (อ.) กล่าวเอาไว้ ซึ่งจะขอกล่าวถึงบางรายงานเหล่านั้น เช่น :

1.ท่านเราะซูล (ซ็อล ฯ) กล่าวว่า : บุคคลที่มีความเข้มแข็งที่สุดและเป็นผู้ได้รับชัยชนะเสมอ มิใช่บุคคลที่สามา