Hz Peygamberin vefat etmesinden sonra kızı Fatıma’nın yaşadığı musibet ve sorunlar hakkında birçok söz ve rivayet vardır. Bunlarda yer alan detayların tümü Ehli Sünnete mensup kardeşler tarafından kabul edilmemesi muhtemeldir, ama onların genelini inkâr etmek de mümkün değildir. Bu hususta dikkatinizi Ehli Sünnetin en muteber kitabı olan Sahih-i Buhari’deki bir rivayete dikkatinizi çekiyoruz:

"ان فاطمه ابنة رسول الله سألت ابا بکر الصدیق بعد وفاة رسول الله (ص) أن یقسم لها میراثها ما ترک رسول الله ص مما أفاء الله علیه فقال لها أبوبکر أن رسول الله ص قال لا نورث ما ترکنا صدقة فغضبت فاطمة بنت رسول الله فهجرت أبا بکر فلم تزل مهاجرته حتی توفیت"[1]

“Peygamberin kızı Fatıma babasının vefatından sonra mirasını kendisine vermesi için birinci halifeden istekte bulundu. Ebu Bekir, Peygamberin biz miras bırakmayız ve bizim bıraktıklarımız sadaka sayılır diye buyurduğunu söyledi! Fatıma bu sözü duyunca sinirlendi, Ebu Bekir’e küstü ve bu küsmeyi vefatına dek sürdürdü.” Aynı sahihi Buhari’de “Fatıma’yı öfkelendiren beni öfkelendirmiştir” diye Hz Peygamberden nakledilen bir hadis olduğunu bilmekteyiz.[2] Tüm İslam mezheplerinin kabul ettiği bu iki rivayet, Hz Fatıma’nın mazlum oluşu hakkında Şia’nın inancını ispat etmek için yeterlidir. Hz Zehra’nın tarihini aktaran Şii ve Ehli Sünnet kaynaklarını daha fazla incelemek için, 5256 (Site: 5512) sayılı soruyu incelemenin yanı sıra, bu husustaki diğer bilgilendirme sitelerine de başvurabilirsiniz.[3]