1. بر اساس اعتقاد شیعیان، این گفتار حضرت ابراهیم(ع) نشانگر اعتقاد واقعی ایشان نبوده، بلکه برای بیدار کردن وجدان‌های خفته مشرکان بوده است. چنان‌که در روایتی منقول از امام رضا(ع) در جواب مأمون به همین مطلب به شرح زیر تصریح شده است: «مأمون از امام رضا(ع) پرسید، یا بن رسول الله(ص) آیا از گفتار تو این نیست که پیامبران خدا معصوم‌‏اند؟ فرمود بلى. راوى می‌‌گوید پس آن‌حضرت را ...

نوعی تواتر معنوی در روایات اسلامی وجود دارد که منبرهایی از نور در قیامت برپاخواهد شد و در پاره‌ای از این احادیث، نام فرد یا افرادی برده شده است که بر روی این منابر نشسته و حتی در آن‌جا با مردم سخن می‌گویند که در ذیل به تعدادی از این روایات اشاره می‌شود: 1. پیامبر اسلام(ص): «قرآن، بزرگ کتاب‌های آسمانی است، ماه رمضان بزرگ ماه‌ها، شب ...

الف. خداوند در این آیات شریفه، حضرت ابراهیم، اسحاق و یعقوب را با هم، اما حضرت اسماعیل را که فرزند دیگر حضرت ابراهیم است، جداگانه مدح و ستایش می کند. بیشتر مفسران به این مطلب که چرا حضرت اسماعیل جدای از پدر و برادرش ذکر شده، اشاره ای نکرده اند و فقط عده کمی از مفسران به این موضوع پرداخته و گفته اند: به این ...

صلوات مأثوری که مشتمل بر ذکر (آل ابراهیم) باشد در تشهد وجود ندارد، اما در غیر تشهد، صلوات‌هایی در روایات شیعه وارد شده است که در آن عبارت‌های «آل ابراهیم» و «آل محمد» کنار هم آمده است؛ مانند: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ کَمَا صَلَّیْتَ عَلَى إِبْرَاهِیمَ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِیدٌ، وَ بَارِکْ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ کَمَا بَارَکْتَ‏ عَلَى آلِ إِبْرَاهِیمَ إِنَّکَ حَمِیدٌ مَجِید»؛[1] بار خدایا! ...

با توجه به قبول اصل ایمان توسط حضرت ابراهیم(ع)، آرامشی که حضرت ابراهیم بدان اشاره می‌کند، آرامشی است که پس از افزایش ایمان حاصل می‌شود. اما درباره انگیزه این درخواست حضرت ابراهیم(ع)، مفسران احتمالاتی بیان کرده‌اند؛ مانند این‌که این درخواست حضرت ابراهیم(ع) نه برای دانستن و ایمان به اصل احیا و زنده ­کردن مردگان، بلکه برای درک کیفیت و چگونگی زنده کردن مردگان انجام شده است. درباره این‌که ...

طواف خانه خدا دارای اسراری است که برخی از آنها در روایات بیان شده است. از طرفی، نقش نمادین حضرت ابراهیم(ع) و خانواده او در پاره­­ای از اعمال حج انکارناپذیر است. ...

در منابع شیعی و سنی نام مادر حضرت ابراهیم(ع) متفاوت نقل شده است که برخی از نظرات بیان می‌شود: الف. منابع شیعی: امام صادق(ع) فرمود: «ابراهیم(ع) ولادتش در شهر کوثی ‌رُبا (جایى بوده در عراق) اتفاق افتاد، و پدرش نیز از اهل آن‌جا بود، و نام مادر ابراهیم ساره بود و با مادر حضرت لوط(ع)، وَرَقَة [و در نسخه‏اى رقیه است] خواهر بود و هر دوى آنها دختران ...

از میان نشانه‏‌هاى روشن در مکه، مقام ابراهیم است؛ زیرا محلى است که در آن جا ابراهیم (ع) ایستاد. در مورد تفسیر و معنای "مقام ابراهیم" بعضی بر این اعتقادند که تمام" حج" مقام ابراهیم است. عده ای بر این باورند که مقام ابراهیم "عرفه" و "مشعر الحرام" و "جمرات سه‏گانه" است. برخی نیز اعتقاد دارند که تمام حرم مکه، مقام ...

در ارتباط با این پرسش ابتدا باید گفت؛ اصل حشر حیوانات در روز قیامت توسط قرآن کریم نیز اعلام شده است،[1] در همین راستا، برخی روایات به ورود تعدادی از حیوانات به بهشت دلالت دارند: 1. امام صادق(ع): «از میان حیوانات فقط سه حیوان وارد بهشت می‌شوند: الاغ بلعم بن باعورا، گرگ یوسف(ع) و سگ اصحاب کهف».[2] 2. امام صادق(ع): ...

با توجه به پرسش خلاصه ای از زندگی این دو نفر را ارائه می کنیم. الف. یهودا پسر یعقوب او کسی است که در مقابل پیشنهاد قتل و تبعید یوسف از طرف برادرانش مخالفت نموده و گفت: اگر اصرار دارید کارى کنید یوسف را نکشید، او را در قعر چاهى بیفکنید (به گونه‏اى که سالم بماند).

در ردّ شبهات مطرح شده درباره حضرت یوسف(ع) چنین گفته می‌شود: 1. با توجه به آیاتی که درباره احترام حضرت یوسف(ع) به پدرش (حضرت یعقوب)، وجود دارد، بی‌احترامی او به پدرش به سبب دیر پیاده شدن از اسب بعید به نظر می‌رسد. و پوسیده شدن (از بین رفتن) بدن حضرت یوسف(ع) در هیچ روایتی نیامده، و مورد قبول نیست. 2. در نسبت دزدی؛ اولاً: معلوم نیست که گوینده ...

قبل از پرداختن به پاسخ لازم است تعریفی از معجزه داشته باشیم. دانشمندان اسلامى در تعریف معجزه گفته‏اند:[1] "معجزه، امر خارق عادتى است که مقرون به تحدى باشد و از طرفى مطابقت با ادعا داشته باشد". خوارق عادات، رویدادهایى هستند که بر خلاف عادت امور و اشیا و عملکرد معهود قوانین طبیعى مى‏باشند. این ...

داستان حضرت یوسف (ع) – که در قرآن به أحسن قصص توصیف شد- شامل درس ها و عبرت های زیبای شخصی، اخلاقی، اجتماعی و خانوادگی است که بعضی از آنها به صورت خلاصه عبارت اند از: 1. شناخت نقشی که پیامبران در راه دعوت مردم به سوی خدا ایفا و رنج آن را بر خود هموار کردند. 2. توجه به خطر سوء ظن و حسادت در زندگی 3. خطر واکنش های تازه و ...

در روایات دعایی مستقل با این عنوان نداریم، بلکه عین این عبارت در چند دعای مختلف تکرار شده است: 1. امام صادق(ع) فرمود: هنگامی که حضرت یوسف(ع) در زندان بود، جبرئیل نزد او آمد و از او خواست تا بعد از هر نماز واجبی این دعا را بخواند: «اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِی مِنْ أَمْرِی فَرَجاً وَ مَخْرَجاً وَ ارْزُقْنِی مِنْ حَیْثُ أَحْتَسِبُ وَ مِنْ حَیْثُ لَا أَحْتَسِب‏».

روایتی در برخی منابع وجود دارد که برخی از شخصیّت‌های والای معصوم، آن‌قدر گریه کردند که به «بکّاء(بسیار گریان)» شناخته شده‌اند. «بکّاء» صیغه مبالغه «باکی» به معنای گریان است: از امام صادق(ع) نقل شده است که فرمود: «کسانی که بسیار گریان بودند، پنج نفرند: آدم، یعقوب، یوسف، فاطمه دختر حضرت محمد و على بن الحسین(امام سجاد). آدم(ع)، به جهت [بیرون رفتن از] بهشت [به اندازه‌ای] گریه کرد که ...

آیات 28 و 29 سوره یوسف، نقل بخشی از سخنان عزیز مصر است. او بعد از آن‌که علیه همسرش و به نفع یوسف(ع) داورى نمود، از او خواست تا موضوع را نادیده بگیرد: «یُوسُفُ أَعْرِضْ عَنْ هذا» و به همسرش نیز توصیه‌ کرد تا از گناهش استغفار کند: «وَ اسْتَغْفِری لِذَنْبِکِ ...». از آیات قرآن هم برداشت نمی‌شود که پس از آن درخواست، یوسف(ع) ماجرای بی‌گناهی خود را ...

بنا بر صریح آیات قرآن؛ حضرت داود(ع) و فرزندشان حضرت سلیمان(ع) از جمله پیامبران بزرگ الهی بوده‌اند که کتاب مقدس داود نبی(ع) به نام «زبور» سه بار در قرآن تکرار شده است: «ما به تو وحى کردیم، همان‌گونه که به نوح و پیامبران پس از او وحى کردیم؛ و به ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب، نوادگان [داراى مقام نبوتشان‏]، عیسى، ایوب، یونس، هارون ...

موضوع این آیات نعمت‌هایی است که پروردگار به سلیمان پیامبر(ع) داده است. استفاده از قدرت بادها جهت طی نمودن مسیری طولانی در مدتی کوتاه، و تسخیر گروه زیادی از جنیان. همچنین خدای تعالی از آل داود؛ یعنی خانواده و اهل بیت و یا امت حضرت داود(ع) می‌خواهد که خدای تعالی را شکر کنند. ...

براساس روایتی از امام رضا(ع)؛ اولین کسى که خداوند به او اجازه داد تا با زنى بیوه ازدواج نماید، حضرت داود پیامبر(ع) بوده است: ‏«ابو صلت هروى» از امام رضا(ع) پرسید: داستان واقعى داود و اوریا چه بوده است؟ آن‌حضرت پاسخ دادند: «در روزگار داود هنگامى که زنى شوهرش از دنیا می‌رفت تا آخر عمر بیوه باقى می‌ماند و اولین کسى که خداوند به او اجازه داد تا ...

یکی از افرادی که در روایات به گریستن آنها - به صورت دائمی و یا در ماجراهای خاص - بارها اشاره شده، حضرت داوود(ع) است. گفتنی است اگرچه گریستن در عبادات و در توبه از گناهان، به تصریح آیاتی از قرآن کریم،[1] از ویژگی اولیای الهی(و طبیعتاً در رأس آنان پیامبران) می‌باشد، اما باید توجه داشت که این‌گونه نیست که تمام روایات مرتبط با ...

در پاسخ پرسش مطرح شده باید گفت؛ روایت عامی وجود دارد که بر اساس آن، تمام پیامبران قبل از رسیدن به مقام نبوت، مدتی را - هرچند کوتاه - به چوپانی گذرانده بودند.[1] این روایت عام - با فرض پذیرش - شامل تمام پیامبران خواهد شد، حتی آنانی که؛ مانند داوود و سلیمان(ع) از فرمانروایان بزرگ بودند. روایاتی به صورت خاص نیز وجود دارد ...

در مورد آنچه در سوره انبیاء و در ارتباط با ورود گوسفندان به یک مزرعه و از بین بردن زراعت آن، آمده است باید گفت: اولاً: گوسفندان بدون چوپان نبودند، بلکه چون این اتفاق در شب رخ داد، چوپان مقصر شناخته شد؛ چون‌که صاحب کشتزار، موظف است هنگام روز از کشتزار خود مراقبت کند تا احشام به آن وارد نشوند، و شب‌هنگام نیز چوپان‌ها باید مراقب گوسفندانشان باشند ...

در کتاب مقدس، داستانی نقل شده است که در آن نسبت‌های ناروایی از جمله چشم‌چرانی، زنا با زن شوهردار، زمینه‌سازی برای کشته‌شدن فردی بی‌گناه و... به حضرت داود(ع) منتسب شده است. در برخی منابع اسلامی که تا حدودی تأثیرپذیر از روایات اسرائیلیات بوده­اند نیز بخش‌هایی از این داستان دروغین نقل شده است، اما بسیاری از مسلمانان از جمله پیروان مکتب شیعه به پیروی از امامان خویش، چنین نسبت­های ...

«زبور»، کتاب مقدس حضرت داود نبی(ع) است. علامه طباطبایی در تفسیر آیه «وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُها عِبادِیَ الصَّالِحُونَ»[1] گفته‌اند: ظاهراً منظور از «زبور» کتابی است که به حضرت داود داده شده است؛ زیرا در جای دیگر قرآن خداوند می‌فرماید: «وَ آتَیْنا داوُدَ زَبُوراً»؛[2] یعنی «و به داود، زبور دادیم». و برخی گفته‌اند مقصود ...

آن‌گونه که از آیات 25 تا 34 سوره طه استفاده می‌شود، حضرت موسی(ع) در راستای رسالتش درخواست‌های متعددی از پروردگار نمود که درخواست معاونت حضرت هارون(ع)، اتفاقاً بعد از درخواست رفع مشکل گویش بود؛ یعنی قبل از درخواست وزارت هارون، نفوذ کلامش را از خداوند طلب کرد. این موضوع آن‌گاه شروع می‌شود که خداوند متعال بعد از مقام نبوتی که به حضرت موسی(ع) داد، وی را در مأموریت ...

در مورد تکرار داستان موسی (ع) در قرآن کریم باید متذکر شویم؛ اولاً: دقیقا تکرار نیست تا جنبه لغویت داشته باشد، بلکه در هر سوره ای به تناسب آنچه در آن سوره مطرح شده به عنوان شاهد و نمونه به نکته ویژه ای از داستان موسی اشاره شده است؛ ثانیا: دلیل مطرح شدن نام حضرت موسی در قرآن بیش از انبیای دیگر شاید به جهت ویژگی های ...

هر معجزه‌ با توجه به این‌که موضوعی خارق العاده است، موجب تعجب سایرین می‌شود. برخی معجزات ممکن است در نگاه اول، گمان‌های بد را برانگیزاند ولی تفاوت آنجاست که بر خلاف عموم مردم در مورد خدا و اولیای ویژه الهی، اگر سوء‌ ظنی هم اتفاق افتد، آنان قدرت برطرف کردنش را دارند و آن بدگمانی اولیه در معجزات هم دارای حکمتی است که نمی‌توان آن را ...

در ارتباط با لزوم عصمت پیامبران و محدوده چنین عصمتی از دیرباز گفتگوهای بسیاری میان اندیشمندان دینی وجود داشته است. برخی از پرسشهای موجود در این پایگاه نیز تا حدی به این موضوع می پردازد که به عنوان نمونه، می توان به سؤالات 112 (سایت: 998)، 129 (سایت: 1069)، 1080 (سایت: 1138) و 7020 (سایت: 7257)اشاره کرد. در مورد نسیان و ...

آنچه را که از آیات قرآن در مورد ولادت حضرت موسی(ع) و با خبر شدن ساحران از این ولادت، می توان فهمید این است که: 1. براساس آیات قرآن و روایات، تا قبل از رسالت و بعثت پیامبر اسلام(ص)، شیاطین با نفوذ در لایه های عوالم بالاتر، برخی اطلاعات و حوادث آینده را از فرشتگان استراق سمع می کردند که بعد از آن این توان ...

طبق آیات قرآن، ساحرانی که به دعوت فرعون به مبارزه با موسی(ع) برخاستند، پس از دیدن معجزات او، مؤمن به خدای موسی(ع) گشته و تهدید و عذاب‌های فرعون را به جان خریده و در ایمان خود ثابت قدم ماندند. اما آیه‌ای وجود دارد که در ظاهر با ایمان داشتن ساحران منافی است: «فَمَا ءَامَنَ لِمُوسىَ إِلَّا ذُرِّیَّةٌ مِّن قَوْمِهِ». تمام مفسران با اختلافی که در معنای آیه دارند، ...

این واقعیت وجود دارد که برخی افراد که فطرت پاکشان را غبار نیالوده، حتی با دیدن یک نشان کوچک، ایمانی مستحکم در درونشان پدیدار می‌شود، اما در مورد تمام افراد بشریت، این‌گونه نیست؛ چنان‌که خدای تعالی در قرآن کریم می‌فرماید:«سوگند که اگر براى [این گروه از] اهل کتاب، هر گونه آیه [و نشانه و دلیلى] بیاورى، از قبله تو پیروى نخواهند کرد».[1]«پاره‌اى از آنها ...

کفّار و مشرکان در برابر دعوت پیامبران الهی واکنش‌های متعددی داشتند. گروهی، آنها را تکذیب می‌کردند. قرآن در این‌باره می‌فرماید: «فَفَرِیقاً کَذَّبْتُم»؛[1] اما گروهی پا فراتر نهاده و دست به کشتن پیامبران الهی می‌زدند.[2] روایاتی در نکوهش کسانی که انبیای الهی و فرزندان آنان و امامان معصوم(ع) را به قتل می‌رساندند وارد شده است: پیامبر اکرم(ص) فرمود: پیامبران و فرزندان ...

در پاسخ پرسش مطرح شده باید گفت؛ روایت عامی وجود دارد که بر اساس آن، تمام پیامبران قبل از رسیدن به مقام نبوت، مدتی را - هرچند کوتاه - به چوپانی گذرانده بودند.[1] این روایت عام - با فرض پذیرش - شامل تمام پیامبران خواهد شد، حتی آنانی که؛ مانند داوود و سلیمان(ع) از فرمانروایان بزرگ بودند. روایاتی به صورت خاص نیز وجود دارد ...

هدف اصلى از بعثت انبیاى الهى، ابلاغ کلام خدا به مردم و آموزش روش صحیح زندگى است. اما برخى از مسائل دینى؛ مانند قوانین مالى، جهاد و ... بدون در دست داشتن قدرت حاکم، تحقق نمی‌یابد. حال اگر مدیریت جامعه تسلیم خواسته‌هاى انبیا نگردد، بر خود ایشان واجب است که در پى اقدامى عملى، قدرت را به دست گرفته و در انجام دستورات الهى، تمام سعى خویش را ...

بنا بر صریح آیات قرآن؛ حضرت داود(ع) و فرزندشان حضرت سلیمان(ع) از جمله پیامبران بزرگ الهی بوده‌اند که کتاب مقدس داود نبی(ع) به نام «زبور» سه بار در قرآن تکرار شده است: «ما به تو وحى کردیم، همان‌گونه که به نوح و پیامبران پس از او وحى کردیم؛ و به ابراهیم، اسماعیل، اسحاق، یعقوب، نوادگان [داراى مقام نبوتشان‏]، عیسى، ایوب، یونس، هارون ...

از این آیه اجمالاً استفاده مى ‏شود که آزمایش سلیمان به وسیله جسد بى‏ روحى بوده که بر تخت او در برابر چشمانش قرار گرفت. چیزى که انتظار آن را نداشت، و امید به غیر آن بسته بود، ولى قرآن شرح بیشترى در این زمینه نداده است امّا مفسّران، برای این آیه شریفه تفسیرهای مختلفی بیان کردنده اند که در پاسخ تفصیلی به آنها خواهیم پرداخت. ...

زمانی که حضرت سلیمان(ع) با سپاهیانش در حال عبور از منطقه‌ای بود، مورچه‌ای، دیگر مورچه‌ها را از خطر بیم داد. قرآن این داستان را این‌گونه نقل می‌کند: «حَتَّى إِذا أَتَوْا عَلى‏ وادِ النَّمْلِ قالَتْ نَمْلَةٌ یا أَیُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَساکِنَکُمْ لا یَحْطِمَنَّکُمْ سُلَیْمانُ وَ جُنُودُهُ وَ هُمْ لا یَشْعُرُونَ»؛[1] [پس حرکت کردند] تا به وادى مورچگان درآمدند. مورچه‌اى گفت: اى مورچگان! به خانه‌هایتان درآیید ...

در برخی گزارش‌های تفسیری اعلام شده که جنیانی در خدمت سلیمان نبی(ع) بودند، برخی محصولات؛ مانند صابون را تولید می‌کردند؛ مفسّران در ذیل آیه شریفه «وَ مِنَ الشَّیاطینِ مَنْ یَغُوصُونَ لَهُ وَ یَعْمَلُونَ عَمَلاً دُونَ ذلِک»،[1] و «یَعْمَلُونَ لَهُ ما یَشاءُ مِنْ مَحارِیبَ وَ تَماثِیلَ»،[2] گفته‌اند: یعنى در دریا غواصی می‌کردند و برای سلیمان جواهر درمی‌آوردند و نیز کارهاى دیگری ...

خداوند داستان حضرت سلیمان(ع) و ملکه سبا را - بدون آن‌که نامی از او ببرد - در سوره نمل ذکر کرده است. البته بیشتر روایات و نقل‌های تاریخی، نام او را «بلقیس» اعلام کرده‌اند. انتهای این داستان، مربوط به جریان بلقیس و حکومت او می‌شود. پس از این‌که بلقیس معجزات حضرت سلیمان را دید، به خدای یکتا ایمان آورد. داستان حضرت سلیمان در این سوره در همین‌جا به پایان ...

درباره حضرت سلیمان وارد شده است که فرزندی ناقص الخلقة برای او متولد شد و دلیلش هم این بوده که او داراى همسران متعدّد بود، با خود گفت: من با آنها همبستر مى‏شوم تا فرزندان متعددى نصیبم گردد، و به هدف هاى من کمک کنند، ولى چون در این جا غفلت کرد و «انشاء اللَّه» را - که بیانگر اتکاى انسان به خدا در همه حال است – نگفت؛ ...