لطفا صبرکنید
3720
- اشتراک گذاری
یکی از شهدای کربلا که روز عاشورا در راه مکتب امام حسین(ع) به فیض شهادت رسید، عامر بن مسلم[1] بن قیس[2] بن مسلمة بن طریف بن أبان[3] عبدی[4] بود. برخی از منابع رجالی – که بیشتر به تحلیل افراد از دیدگاه سندشناسی روایات میپردازند - عامر را از اصحاب امام حسین(ع) برشمردهاند، اما از وی با عنوان مجهول و ناشناس یاد کردهاند.[5]
به هر حال، وی از قبیلهی عبد القیس، و از اهالی بصره بود. [6] به دنبال نامهی امام حسین(ع) به مردم بصره، جمعى از شیعیان آنجا در منزل ماریه بنت سعد از قبیلهی عبدالقیس که خانهی او مرکزی براى گفتوگوى شیعیان بود، گرد آمده و برخی از آنان برای پیوستن به امام(ع) عازم شدند.[7] برخی از نویسندگان معاصر معتقد است که عامر بن مسلم نیز یکی از اعضای این گروه بود.[8] در این گروه اعزامی افرادی چون یزید بن ثبیط حضور داشتند و آنچه در جریان سفر برای آنان نقل شده در مورد عامر بن مسلم نیز – با فرض بودن ایشان در آن گروه – مصداق خواهد داشت.
به هر حال عامر بن مسلم در کنار امام(ع) ماند و در روز عاشورا و در حملهی اول دشمن به شهادت رسید.[9]
در زیارت ناحیه نیز از این شهید یاد شده و بر او درود فرستاده شده است.[10]
فضل بن عباس بن ربیعة بن حارث بن عبد المطلب نیز، آنگاه که در اشعار خود بنیامیه را مورد نکوهش قرار میدهد و از یاران امام(ع) تجلیل میکند، از فردی به نام عامر نیز یاد میکند:
«ارجعوا عامرا و ردوا زهیرا ثم عثمان فارجعوا عازمینا»؛[11]
عامر و زهیر و آنگاه عثمان را بازگردانید و سپس برگردید.
برخی از متأخرین احتمال میدهند که مراد از عامر در این شعر، همان عامر بن مسلم باشد.[12]
[1]. رسان، فضیل بن زبیر، تسمیة من قتل مع الحسین ع، ص 153، قم، آل البیت ع، چاپ دوم، 1406ق؛ محلی، حمید بن احمد، الحدائق الوردیة فی مناقب الأئمة الزیدیة، مصحح، محطوری، مرتضی بن زید، ج 1، ص 210، صنعا، مکتبة بدر، چاپ اول، 1423ق.
[2]. ابن کلبى، هشام بن محمد، نسب معد و الیمن الکبیر، محقق، حسن، ناجى، ج 1، ص 113، بیروت، عالم الکتب، چاپ اول، 1425ق.
[3]. ابن حزم اندلسی، ابو محمد علی بن احمد، جمهرة انساب العرب، ص 293، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اوّل، 1418ق.
[4]. امین عاملی، سید محسن، اعیان الشیعة، ج 1، ص 11، بیروت، دار التعارف للمطبوعات، 1406ق.
[5]. شیخ طوسی، محمد بن حسن، الابواب(رجال طوسی)، محقق، مصحح، قیومی اصفهانی، جواد، ص 103، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ سوم، 1427ق؛ حلی، حسن بن علیّ بن داود، الرجال، ص 465، دانشگاه تهران، چاپ اول، 1342ش.
[6]. تسمیة من قتل مع الحسین ع، ص 153.
[7]. طبری، أبو جعفر محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، تحقیق، ابراهیم، محمد أبو الفضل، ج 5، ص 353- 354، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق.
[8]. الحسینی الحائری الشیرازی، سید عبدالمجید، ذخیرة الدارین فیما یتعلق بمصائب الحسین ع و اصحابه، ص 403 – 404، قم، زمزم هدایت، بیتا. گزارشهای این کتاب به تنهایی چندان مورد اعتماد نیست مگر اینکه مستندی در منابع کهن داشته باشد.
[9]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب ع، ج 4، ص 113، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق.
[10]. ابن مشهدی، محمد بن جعفر، المزار الکبیر، محقق، مصحح، قیومی اصفهانی، جواد، ص 494، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1419ق.
[11]. ابن أبی الحدید، عبد الحمید بن هبه الله، شرح نهج البلاغة، محقق، مصحح، ابراهیم، محمد ابوالفضل، ج 7، ص 166، قم، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، چاپ اول، 1404ق.
[12]. سماوی، شیخ محمد بن طاهر، ابصار العین فی أنصار الحسین(ع)، ص 186، قم، دانشگاه شهید محلاتی، چاپ اول، 1419ق.