جستجوی پیشرفته
بازدید
24945
آخرین بروزرسانی: 1391/05/16
خلاصه پرسش
فرق بین یم و بحر چیست؟ قوم حضرت موسی (ع) چرا از مصر مهاجرت کردند و بعد از هجرت به کجا رفتند؟
پرسش
در داستان حضرت موسی (ع) و گذر بنی اسراییل از دریا در آیه 136 سوره اعراف از تعبیر یم استفاده شده و در آیه 138 همان سوره کلمه (بحر) آمده است؟ چه تفاوتی میان یم و بحر وجود دارد؟ آیا این نظر که آنها از دریای احمر عبور کردند نه رود نیل درست است؟ بعد از عبور از رود نیل یا دریا به کجا رفتند ؟
پاسخ اجمالی

مفسران بسیاری «یم» را به معنای بحر گرفته اند. بنابر این معنا، اختلافی بین این کلمه و کلمه بحر نیست و هر دو به یک معنا هستند و تنها برای تنوع از دو لغت متفاوت استفاده شده است. البته برخی از تفاسیر «یم» را به معنای دریای عمیق آورده اند که بنابر این معنا نیز یم نوعی از دریاست و اختلافی بین دو تعبیر وجود ندارد. اما در علت اینکه چرا از یم در آیه 136 سوره اعراف استفاده کرده، شاید بتوان گفت که در آنجا مقام بحث در غرق کردن فرعونیان است، لذا استفاده از کلمه دریای عمیق برای تشریح دریایی که گروهی را در آن غرق شده اند، بسیار فصیحانه خواهد بود و به این جهت خداوند در آیه نخست از کلمه یم استفاده کرده است.

از اهداف اصلی بنی اسراییل از کوچ از مصر، رسیدن به سرزمین موعود بوده که قرآن نیز آن را بیان داشته است. البته بنابر حوادثی که در طول سفر برای بنی اسراییل واقع شد و ناسپاسی هایی که آنها انجام دادند، رسیدن به سرزمین موعود به سال ها بعد به تأخیر افتاد. اما در این که آنها دقیقا در چه سرزمینی هایی بوده اند، نمی توان چندان واضح و مشخص بیان داشت.

پاسخ تفصیلی

داستان عبور بنی اسراییل از دریا و غرق شدن فرعونیان در آن، از معجزات حضرت موسی است که در قرآن نیز از آن یاد شده است. در مورد غرق شدن بنی اسراییل قرآن این گونه آورده: «سرانجام از آنان انتقام گرفته و در دریا غرقشان ساختیم، زیرا آیات ما را تکذیب کردند ... ».[1] در آیه ای دیگر ماجرای نجات دادن قوم موسی را این گونه تشریح می کند: «بنى اسرائیل را از دریا گذراندیم».[2]

همان گونه که در متن سؤال آمده، تعبیر این آیات متفاوت است، در آیه اول تعبیر به «یم» شده و در آیه دوم تعبیر به «بحر». مفسران بسیاری یم را به معنای بحر گرفته اند،[3] بنابر این معنا، اختلافی بین دو لغت نبوده و یک معنا را دارا هستند و تنها برای تنوع از دو لغت متفاوت استفاده شده است. البته برخی از تفاسیر «یم» را به معنای دریای عمیق آورده اند،[4] بنابر این معنا نیز "یم" نوعی از دریاست و اختلافی بین دو تعبیر وجود ندارد. اما در علت اینکه چرا از یم در آیه نخست استفاده کرده، شاید بتوان گفت که در آنجا مقام بحث در غرق کردن فرعونیان است، لذا استفاده از کلمه دریای عمیق برای غرق کردن گروهی، بسیار فصیحانه خواهد بود، به این جهت خداوند در آیه نخست از کلمه یم استفاده کرده است. شبیه این تعبیر در داستان به آب انداختن حضرت موسی در سن کودکی آمده: «او را در صندوقى بیفکن، و آن صندوق را به دریا بینداز».[5] در این آیه نیز استفاده از لغت دریای عمیق برای نشان دادن اعجاز خداوند که کودک نوزادی را از این دریا نجات داد بسیار فصیحانه است.

مفسران در این بحث که بنی اسراییل از چه رود یا دریایی عبور کرده اند اختلاف دارند. عده ای بر اساس ادله و شواهد رود نیل را ذکر کرده اند[6] که به جهت بزرگی و پر آبی این رود به صورت مجاز بدان کلمه دریا نیز اطلاق می شد. عده ای نیز با این قول مخالفت کرده اند و معتقدند دریای سرخ مورد نظر بوده است. در هر صورت ادله و بحث های پیرامون این مطلب بسیار بوده که در پاسخی جداگانه بررسی شده است.[7]

جواب قسمت سوم سؤال به اینکه بنی اسراییل بعد از عبور از دریا به کجا رفتند، باید بگوییم که یکی از اهداف اصلی بنی اسراییل از این کوچ، رسیدن به سرزمین موعود بوده که قرآن نیز آن را بیان داشته است: «(موسى فرمود:) اى قوم من! به سرزمین مقدّسى که خداوند براى شما مقرّر کرده وارد شوید و به پشت سر خود برنگردید که زیانکار مى‏گردید».[8] البته بنابر حوادثی که در طول سفر برای بنی اسراییل واقع شد و ناسپاسی هایی که آنها انجام دادند، رسیدن به سرزمین موعود به سال ها بعد به تأخیر افتاد. اما در این که آنها دقیقا در چه سرزمینی هایی بوده اند، نمی توان چندان واضح و مشخص بیان داشت.

در مورد وقایع بعد عبور از دریا، داستان های بسیاری از بنی اسراییل نقل شده؛ از گوساله پرستی تا روان شدن چشمه های آب و ... که در قرآن نیز بسیاری از آنها ذکر شده اند و اینها نشانگر زندگی در سرزمین های مختلفی است، اما مشخص کردن دقیق آنها، امکان پذیر نیست. البته در کتاب مقدس اسم هایی برای این سرزمین ها آورده شده ولی مشخص کردن جغرافیای امروزه آنها، امری است سخت و قابل تشکیک.

 


[1]. اعراف، 136؛ «فَانتَقَمْنَا مِنهْمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ فىِ الْیَمّ‏ِ بِأَنهَّمْ کَذَّبُواْ بِایَاتِنَا».

[2]. اعراف، 138؛ «جَاوَزْنَا بِبَنىِ إِسْرَ ءِیلَ الْبَحْرَ».

[3]. طباطبایى، سید محمد حسین، المیزان فى تفسیر القرآن، ج 8، ص 228، انتشارات جامعه‏ى مدرسین، قم، چاپ پنجم، 1417 ق.

[4]. فیض کاشانى، ملا محسن، تفسیر الصافى، ج 2، ص 230، انتشارات الصدر، تهران، چاپ دوم، 1415 ق.

[5]. طه، 30؛ «أَنِ اقْذِفِیهِ فىِ التَّابُوتِ فَاقْذِفِیهِ فىِ الْیَم».

[6]. مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج 15، ص 248، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ اول، 1374 ش.

[8]. مائده، 41؛ «یَاقَوْمِ ادْخُلُواْ الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ الَّتىِ کَتَبَ اللَّهُ لَکُمْ وَ لَا تَرْتَدُّواْ عَلىَ أَدْبَارِکمُ‏ْ فَتَنقَلِبُواْ خَسِرِین».

 

نظرات
تعداد نظر 0
لطفا مقدار را وارد نمایید
مثال : Yourname@YourDomane.ext
لطفا مقدار را وارد نمایید
لطفا مقدار را وارد نمایید
لطفا مقدار را وارد نمایید

طبقه بندی موضوعی

پرسش های اتفاقی

  • امیدبخش‌ترین آیه قرآن کدام است؟
    19920 تفسیر 1393/12/26
    قرآن کریم سرشار از آیات مژده و امید است. اما در این‌که کدام‌یک از آیاتش امید بیشتری به مؤمنان می‌دهد، سخن پیشوایان دین در این زمینه متفاوت است که شاید این تفاوت، ناظر به جنبه‌های مختلف امیدبخشی‌ باشد: ۱. ابوحمزه ثمالی می‌گوید؛ از امام باقر(ع) یا امام صادق(ع) ...
  • انصار چه کسانی بودند؟
    38930 تاريخ بزرگان 1388/12/03
    "انصار" جمع ناصر، از ریشه "نصر" به معنای یاوران است. در صدر اسلام به ساکنانمسلمانمدینهو اطرافآن، به ویژه افراد دو قبیلهاوسوخزرج،انصار گفته می‌شد؛ چرا که آنان به یاریپیامبر اسلام (ص)ومسلمانان مهاجر مکیو نقاط دیگر پرداختهبودند و در نشر ...
  • منظور از مباحات عامه، اباحه تملک و اباحه انتفاع چیست؟
    19535 General Terms 1393/04/17
    مباح بودن به معنای حلال بودن است. اموالى که متعلق حق هیچ‌کس نیست، در فقه از آنها با عنوان «مباحات عامّه» یا «مشترکات و منافع عامّه» تعبیر شده است. چیزهایى که شارع آنها را براى همه مشترک یا مباح قرار داده است، دو قسم است: 1. ...
  • هجوم‌آورندگان به خانه حضرت فاطمه(س) چند نفر بودند و چه افراد سرشناسی در میان آنان حضور داشتند؟
    31035 تاریخ 1394/07/14
    بنابر تحقیق و جست‌وجو در منابع حدیثی و تاریخی؛ به صورت پراکنده در نقل‌های مختلفی که درباره این بی‌حرمتی نقل شده است، نام تعدادی از افراد که به خانه حضرت فاطمه(س) هجوم آورده، یا دستور هجوم دادند وجود دارد. البته مشخص نیست که تعداد دقیق آنان چند نفر ...
  • گزارش‌های تاریخی موجود پیرامون شخصیت حر بن یزید ریاحی که در رکاب امام حسین(ع) به شهادت رسید، را ارائه کنید؟
    33792 تاريخ بزرگان 1394/07/21
    یکی از افرادی که نامش در میان شهدای کربلا و یاران امام حسین(ع) جاودانه ماند، و مُهر شهادت وی در درگاه الهی ثبت شد، «حُرّ بن یزید ریاحی» است.نسب حر بن یزیدنسب حر را چنین ذکر کرده‌اند: «حر بن یزید بن ناجیة بن قَعنَب،
  • حدیث حارث همدانی در مورد حاضر شدن امام علی(ع) بر بالین محتضر را چگونه ارزیابی می¬کنید؟
    26219 درایه الحدیث 1392/04/27
    حاضر شدن پیامبر اسلام(ص) و امامان معصوم(ع) از جمله حضرت علی(ع)، هنگام مرگ، نزد تمامی انسان‌ها حتی کسانی که بر دین‌های دیگر می‌باشند از اموری است که اخبار مستفیضه بر آن دلالت دارد.[1] البته در نحوه و چگونگی این حضور سخنانی بیان شده است ...
  • حروف مشبهة بالفعل چه ویژگی‌هایی دارند؟
    23986 لغت شناسی 1397/08/26
    بر اساس نظر مشهور ادباء، حروف مشبهة بالفعل پنج حرف بوده[1] که بر سر مبتدا و خبر وارد می‌شوند. این حروف عبارت‌اند از: إنَّ، أنَّ، لیت، لکنَّ، لعلَّ. عمل اصلی این حروف، منصوب نمودن مبتدا به عنوان «اسم» و مرفوع نمودن خبر به عنوان ...
  • فرق بین «صراحت» و «ظهور» چیست؟
    15284 مبانی فقهی و اصولی 1390/12/22
    دلالت یک عبارت بر مقصود گوینده، گاهی آن قدر صریح است که احتمال خلاف در آن منتفی است. در این جا می گویند عبارت نص و صریح است، اما گاهی دلالت یک عبارت بر قصد گوینده صریح نیست، بلکه معانی متعدد از آن محتمل است، ولی در ...
  • آیا کلمه «حضرت» در روایات نیز به کار برده شده است؟
    14525 لغت شناسی 1394/01/22
    کلمه «حضرت» در لغت به معنای «حضور» و «نزد» می‌باشد.[1] این کلمه در عربی به صورت «حضرة» نوشته می‌شود. مثلاً وقتی می‌گوییم: «حضرت امام صادق(ع)» در روایات نیز به کار برده شده است که فارسی زبانان به عنوان احترام و ادب قبل از اسامی ...
  • افطاری دادن در کدام روز برابر مهمان کردن صد هزار پیامبر، امام و شهید است؟
    23611 حدیث 1392/10/28
    اطعام نمودن و غذا دادن به برادران دینی از کارهایی است که در اسلام مورد تأکید قرار گرفته و برای آن اجر و پاداش فراوانی قرار داده شده است. اما متن موجود در پرسش، تلفیق و خلط دو روایتی است که هر کدام دارای خاستگاه مخصوص به خود ...

پربازدیدترین ها