مراد از وجوب کاری بر خداوند آن نیست که بندگان بر او حاکمیّت دارند و برای او تعیین تکلیف می‌کنند؛ بلکه مراد این است که اوصاف کمالى خداوند- مانند حکمت و عدالت- موجد و موجب تحقق این کار از سوی خداوند است. این بدان سبب است که افعال خداوند، مظاهر صفات اویند؛ همان سان که صفات الهى، مظاهر ذات متعالى او هستند.[1]

---