در قسمت اول سؤال، نکاتی را متذکر می شویم:

1.اندیشمندان دینی امامیه سجده بر چانه را در حال ضرورت جائز شمرده اند و از جمله دلایلی که برای آن ذکر کرده اند این روایت است:از امام صادق(ع) سؤال شد کسی که توانایی سجده بر پیشانی را ندارد (به جهت زخم یا دمل) حکمش چیست؟حضرت فرمود:بر چانه سجده نماید زیرا خداوند می فرماید "یَخِرُّونَ لِلْأَذْقانِ سُجَّدا" سجده‏کنان بر چانه‏ها به خاک افتند.[1]

علامه مجلسی بعد از نقل روایت می فرماید: در دینهای سابق بر چانه سجود می کردند اما در دین ما این کار فقط در حالت ضرورت جایز است.[2]

2.علامه مجلسی در تفسیر این آیه می گوید: ابن عباس و قتاده گفته اند: علت اختصاص سجده بر چانه در قرآن این است که کسی که سجده می کند نزدیک ترین موضع او به زمین، چانه است.[3] بنا براین سجود بر ذقن شامل سجود بر پیشانی نیز می شود.

در پاسخ به قسمت دوم سؤال، در کتب امامیه روایتی که دلالت بر جواز خوردن بول یا مدفوع پیامبر(ص)کند وجود ندارد؛ بلکه روایات دلالت دارد که حضرتشان بسیار بیشتر از دیگران اهتمام به رعایت امور اخلاقی داشتند که هیچکس بول و مدفوع ایشان را نبیند؛ از این رو در هنگام مسافرت زمانی که نیاز به قضای حاجت داشتند، از مردم فاصله گرفته و از دید آنها پنهان می شدند که کسی ایشان را نبیند.[4]

وانگهی گفته شده که از صفات پیامبران و اوصیای آنان این است که بول و غائط آنان دیده نمی شود و خداوند به زمین فرمان می دهد که آن را فرو ببرد.[5]

اما تبرک به عرق یا آب دهان آن حضرت ایرادی ندارد؛ زیرا با توجه به خصوصیتی که برای آن ذکر کرده اند(خوشبو و معطر بودن و پاکیزه بودن و ...)ایجاد تنفر و چندش در طرف مقابل نمی کرده است تا این کار را ضعفی برای مسلمانان یا حضرت بدانیم.

از جمله روایاتی که دلالت بر این مسئله دارد:

1.مسند ابن حنبل به سند خود، از «انس» روایت کرده است که گفت: حضرت رسول (ص)به منزل ما آمد و خوابید. مادرم ظرفی آورد و عرق حضرت را گرفت و در آن ظرف قرار داد حضرت زمانی که بیدار شدند گفتند: ای ام سلیم این چه کاری است که انجام می دهی؟ مادرم گفت: این عرق شما است که آن را می گیرم تا در مواد خوشبو کننده بریزم تا  خوشبوتر شود. آرى، بوى عرق چهره مبارک از هر بویى خوشبوتر بود.[6]

2. تاریخ بغداد به سند خود، از «عایشه» نقل کرده است که مى‏گفت: هرگاه رسول خدا (ص)به قضاى حاجت مى‏رفت، بعد از خروج حضرت، اثرى از مدفدع و ادرار مشاهده نمى‏کردم! در یکى از روزها، به ایشان گفتم: چگونه است که هرگاه به قضاى حاجت مى‏روید، من اثرى از زوائد بدن شما را مشاهده نمى‏نمایم؟ رسول خدا (ص) در پاسخ فرمود: اى عایشه! مگر نمى‏دانى اجساد ما، بر پایه ارواح بهشتیان آفریده شده است. این است که هر چه از ما دفع بشود، زمین آنرا مى‏بلعد! مؤلف گوید: در روایتى که «قندوزى» مؤلف «ینابیع المودّة» نقل کرده است، چنین آمده: که زیربناى وجودى آنان بر پایه ارواح بهشتى آفریده شده است.[7]

روایات در زمینه خوشبو بودن عرق پیامبر (ص) و تبرک به آن فراوان است و ما به همین مقدار بسنده می کنیم.