بی‌گمان سجده‌ی با توجه و با حضور قلب، انسان را به خدا نزدیک‌تر خواهد کرد، و هر چه این زمان طولانی‌تر باشد، قرب و نزدیکی بیشتری حاصل خواهد شد. قرآن کریم در این باره می‌فرماید: «... وَ اسْجُدْ وَ اقْتَرِبْ»؛[1] و سجده کن و به خدا نزدیک شو.
در روایات و احادیث آمده است؛ نزدیک‌ترین حالت بنده به خداوند، زمانى است که وی در سجده باشد.[2] راوی می‌گوید شنیدم که امام رضا(ع) می‌فرمود: نزدیک‌ترین زمان بنده به خداوند، زمانی است که او در حال سجده باشد.[3]
با توجه به این مقدمه باید گفت؛ در سجده می‌توان هر دعایی را خواند.[4] البته روایات ویژه‌ای هم در مورد اذکار سجود وجود دارد که در این‌جا به چند نمونه اشاره می‌شود:
1. از امام صادق(ع) روایت شده است؛ هنگامی که در سجده هستی، بگو: «... اللَّهُمَّ لَکَ سَجَدْتُ وَ بِکَ آمَنْتُ وَ لَکَ أَسْلَمْتُ وَ عَلَیْکَ تَوَکَّلْتُ وَ أَنْتَ رَبِّی سَجَدَ وَجْهِی لِلَّذِی خَلَقَهُ وَ شَقَّ سَمْعَهُ وَ بَصَرَهُ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ تَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ»،[5] پس از آن سه مرتبه بگو: «سُبْحَانَ رَبِّیَ الْأَعْلَى [وَ بِحَمْدِهِ‏]». وقتی -میان دو سجده- سر از سجده برداشتی، بگو: «اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِی وَ ارْحَمْنِی وَ اجْبُرْنِی وَ ادْفَعْ عَنِّی إِنِّی لِمَا أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقِیرٌ تَبَارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ».[6]
2. راوی می‌گوید؛ امام باقر(ع) را دیدم که در حال سجده می‌گفت: «أَسْأَلُکَ بِحَقِّ حَبِیبِکَ مُحَمَّدٍ (ص) إِلَّا بَدَّلْتَ سَیِّئَاتِی حَسَنَاتٍ وَ حَاسَبْتَنِی حِسَاباً یَسِیراً».[7] در سجده دوم چنین دعا می‌کرد: «أَسْأَلُکَ بِحَقِّ حَبِیبِکَ مُحَمَّدٍ (ص) إِلَّا کَفَیْتَنِی مَئُونَةَ الدُّنْیَا وَ کُلَّ هَوْلٍ دُونَ الْجَنَّةِ».[8] و در سجده سوم می‌خواند: «أَسْأَلُکَ بِحَقِّ حَبِیبِکَ مُحَمَّدٍ (ص) لَمَّا غَفَرْتَ لِیَ الْکَثِیرَ مِنَ الذُّنُوبِ وَ الْقَلِیلَ وَ قَبِلْتَ مِنْ عَمَلِیَ الْیَسِیرَ».[9] سپس در سجده چهارم فرمود: «أَسْأَلُکَ بِحَقِّ حَبِیبِکَ مُحَمَّدٍ (ص) لَمَّا أَدْخَلْتَنِی الْجَنَّةَ وَ جَعَلْتَنِی مِنْ سُکَّانِهَا وَ لَمَّا نَجَّیْتَنِی مِنْ سَفَعَاتِ النَّارِ بِرَحْمَتِکَ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ».[10]
3. راوی از امام صادق(ع) نقل می‌کند نزدیک‌ترین زمان بنده به خداوند زمانی است که او خدایش را بخواند در حالی‌که در سجده باشد. امام(ع) به راوی فرمود زمانی که در سجده هستی چه ذکری می‌گویی؟ راوی می‌گوید، گفتم فدایت شوم، چه بگویم؟ به من بیاموز، فرمود بگو: «یَا رَبَّ الْأَرْبَابِ وَ یَا مَلِکَ الْمُلُوکِ وَ یَا سَیِّدَ السَّادَاتِ وَ یَا جَبَّارَ الْجَبَابِرَةِ وَ یَا إِلَهَ الْآلِهَةِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی کَذَا وَ کَذَا ثُمَّ قُلْ فَإِنِّی عَبْدُکَ نَاصِیَتِی فِی قَبْضَتِکَ ثُمَّ ادْعُ بِمَا شِئْتَ وَ اسْأَلْهُ فَإِنَّهُ جَوَادٌ وَ لَا یَتَعَاظَمُهُ شَیء».[11] پس از آن بگو: «فَإِنِّی عَبْدُکَ نَاصِیَتِی بِیَدِکَ». سپس فرمود بخوان خدا را به هر دعایی و از او درخواست کن که او بخشنده است».[12]
در پایان لازم به تذکر است که مراجع تقلید، خواندن آیات قرآن در سجده نماز را مکروه شمرده‌اند.[13]

---