بر اساس آیات قرآن و روایات، هدف از خلقت جن و انسان، عبادت و معرفت است، اگر هیچ فردی از جن و انسان، به خدا معرفت پیدا نمی‌کرد و عبادتی انجام نمی‌داد، در این صورت نقض غرض می‌شد؛ در حالی که:

1. معرفت و عبادت انبیا و اولیا برای تحقق هدف خداوند کافی است.
2. تاکنون حدأقل میلیون‌ها تن از جن و انس به خداوند معرفت پیدا کرده و عبادت انجام دادند.[1]
3. با دیدگاهی وسیع‌تر از نظر اهل عرفان همه‌ی موجودات، معرفت خدا دارند و به دنبال خداوند هستند، هر چند از آن غافل باشند و یا به اشتباه چیز دیگر را به ‌جای خداوند پرستش کنند.

این شیفتگان که دَر صراطند هَمه‏                   ‏‏جوینده چشمۀ حیاتند هَمه‏

‏‏حق می‌طلبند و خود ندانند آنرا‏                         ‏‏در آب بدُنبال فُراتند هَمه.‏[2]

4. باید توجه داشت هدف خداوند این بود که جن و انس از روی اراده و اختیار عبادت انجام دهند؛ لذا این مطلب که اگر از روی اختیار انجام دهند، پس امکان نپرستیدن هست، نه تنها منافات با تحقق غرض ندارد، بلکه انجام عبادت اختیاری دقیقا مطابق با غرض است. 

[1]. ر. ک: «هدف خلقت»، 76؛ «هدف از خلقت انسان و جهان»، 1052؛ «تناقض نداشتن آفرینش انسان برای عبادت و جهنم»، 34851.

[2]. امام خمینی، دیوان اشعار، ص 239، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1392ش.