جستجوی پیشرفته
بازدید
1447
آخرین بروزرسانی: 1403/08/07
خلاصه پرسش
منظور از «منا اهل البیت» در روایات چیست؟ و چگونه می‌توان بخشی از اهل بیت شد؟
پرسش
منظور از «منا اهل البیت» چیست؟ و چگونه می‌توان به آن دست یافت؟
پاسخ اجمالی
  1. اهل‌بیت(ع) به دلیل برخورداری از علم و استقامت در راه بندگی خدای تعالی، به بالاترین مقامات معنوی و انسانی دست یافتند؛ از این‌رو واژه «اهل‌بیت» از مقدس‌ترین واژه‌ها در متون دینی است که در ادبیات قرآنی،[1] حدیثی و کلامی، به معنای خانوادۀ پیامبر اسلام(ص) است.[2]

طبیعی است اگر اهل‌بیت(ع) فردی را از خود به شمار آورند، او فردی ارزیابی خواهد شد که به بالاترین مقامات معنوی دست یافته است.

در همین راستا، ائمه(ع) برخی افراد را با عباراتی، مانند «... منا اهل البیت»، از خود دانسته‌اند که مقصود از آن، پذیرش آنان در مرکز کانون معنوی اهل‌بیت(ع) است.

  1. در بیشتر موارد، منظور از «منا اهل البیت» الحاق حکمی است، نه نژادی و قبیله‌ای؛ یعنی پیشوایان ما می‌فرمایند که این‌گونه افراد از نظر اعتقاد، رفتار و هدف، با ما هماهنگ بوده و در حزب و گروه ما قرار دارند؛ و با این معیار، هر فردی که علاوه بر محبّت قلبی به اهل‌بیت(ع)، در عمل نیز انسانی باتقوا و صالح باشد از اهل‌بیت(ع) خواهد بود.[3]
  2. البته گفتنی است مقام و منزلت «از اهل‌بیت بودن»، مانند دیگر مقامات معنوی دارای مراتب است؛ از این‌رو افراد بسیاری از مؤمنان در درجات مختلف، مشمول این لطف قرار گرفته‌اند.

به عنوان نمونه، پیامبر اسلام(ص) در مورد سلمان فارسی که از مراتب بالای ایمان برخوردار بود، فرمود: «سلمان از ما اهل‌بیت است»؛[4] و شخصیت‌های دیگری؛ مانند: مقداد، ابوذر، عمار یاسر، جابر بن عبدالله را نیز دارای این شایستگی دانسته‌اند.[5]

از طرفی در مورد افراد دیگری که در مرتبه این افراد نبوده‌اند نیز چنین تعبیری آمده است.

پیامبر(ص) در ارتباط با افرادی؛ مانند عمر بن ابی سلمه، یا اسامة بن زید هم فرمود: آنان از ما اهل‌‌بیت هستند.[6]

امام صادق‌(ع) به ربیع که حاجب منصور دوانقی بود نیز فرمود: «انت منا».[7]

و ...

که شاید در برخی موارد -مانند مورد اخیر- این سخن که «تو از مایی»، تنها به معنای شیعه و محب بودن باشد، نه مقامی بالاتر از آن.

  1. همان‌گونه که اشاره کردیم، ملاک و معیار دست‌یابی به مقام «منا اهل ‌البیت»، محبت به اهل‌بیت(ع) همراه با ایمان، تقوا و عمل صالح است؛ از این‌رو ممکن است فردی در برهه‌ای از زندگی خود، در کانون معنوی اهل‌بیت قرار گیرد؛ اما در ادامه، مسیر خود را عوض کرده و از دایره آنان خارج شود، چنان‌که در زندگی زبیر چنین مسیری را مشاهده می‌کنیم که امام باقر(ع) در مورد او می‌فرماید: او قبل از آن‌که فرزندش عبدالله بزرگ شود، همواره با ما اهل‌بیت بود.[8]
  2. شایان ذکر است که برای شمول در دایره مکتب اهل‌بیت(ع) علاوه بر محبت و عمل صالح، باید از همه چیز‌هایی که اهل‌بیت(ع) از آن نهی کرده‌اند، دوری نمود، به ویژه اموری که خود آنها تصریح کرده‌اند که اگر کسی چنین اعمال و رفتاری داشته باشد از ما اهل‌بیت نیست.[9]
  3. گفتنی است؛ روایاتی هم وجود دارد، که در آنها علاوه بر وابستگی معنوی به اهل‌بیت، وابستگی نژادی و خانواده‌ای نیز مورد نظر است، مانند روایاتی که در آنها ائمه(ع) برای بیان فضیلت مقام اهل‌بیت(ع)، به وجود افراد برجسته‌ای در میان خاندان خود افتخار می‌کردند:

پیامبر(ص) از ما است یا مهدی(ع) از ما اهل‌بیت است و یا حمزه و جعفر طیار از ما هستند.[10]


[1]. اصطلاح اهل‌بیت در قرآن کریم در آیۀ تطهیر به کار رفته است: «إِنَّما یُریدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهیراً». احزاب، 33.

[2]. ر. ک: اهل‌بیت پیامبر(ص)

[3]. عن محمد الحلبی عن أبی عبد الله ع قال‏ من اتقى الله منکم و أصلح فهو منا أهل‏ البیت‏، قال: منکم أهل البیت قال منا أهل‏ البیت‏ قال فیها إبراهیم: «فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی‏» قال عمر بن یزید: قلت له من آل محمد قال: إی و الله من آل محمد، إی و الله من أنفسهم أ ما تسمع الله یقول: «إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْراهِیمَ لَلَّذِینَ اتَّبَعُوهُ‏» و قول إبراهیم: «فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی‏».

عن أبی عبیدة عن أبی جعفر ع‏  قال‏ من أحبنا فهو منا أهل البیت قلت: جعلت فداک منکم قال: منا و الله، أ ما سمعت قول إبراهیم ع: «فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی‏». عیاشى، محمد بن مسعود، تفسیر العیّاشی، ج 2، ص 231، تهران، المطبعة العلمیة، چاپ اول، 1380ق.

[4]. «حَدَّثَنَا یَعْقُوبُ بْنُ یَزِیدَ وَ مُحَمَّدُ بْنُ عِیسَى عَنْ زِیَادٍ الْعَبْدِیِّ عَنِ الْفَضْلِ بْنِ عِیسَى الْهَاشِمِیِّ قَالَ‏ دَخَلْتُ عَلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَا وَ أَبِی عِیسَى فَقَالَ لَهُ أَ مِنْ قَوْلِ رَسُولِ اللَّهِ ص- سَلْمَانُ‏ رَجُلٌ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ فَقَالَ نَعَم»‏. صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد(ع)، ج 1، ص 17، قم، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، چاپ دوم، 1404ق.

[5]. «سَمِعْتُ جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِیَّ یَقُولُ سَأَلْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص عَنْ سَلْمَانَ الْفَارِسِیِّ فَقَالَ ص سَلْمَانُ بَحْرُ الْعِلْمِ لَا یُقْدَرُ عَلَى نَزْحِهِ سَلْمَانُ مَخْصُوصٌ بِالْعِلْمِ الْأَوَّلِ وَ الْآخِرِ أَبْغَضَ اللَّهُ مَنْ أَبْغَضَ سَلْمَانَ وَ أَحَبَّ مَنْ أَحَبَّه‏ قُلْتُ فَمَا تَقُولُ فِی أَبِی ذَرٍّ قَالَ وَ ذَاکَ مِنَّا أَبْغَضَ اللَّهُ مَنْ أَبْغَضَهُ وَ أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّهُ قُلْتُ فَمَا تَقُولُ فِی الْمِقْدَادِ قَالَ وَ ذَاکَ مِنَّا أَبْغَضَ اللَّهُ مَنْ أَبْغَضَهُ وَ أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّهُ قُلْتُ فَمَا تَقُولُ فِی عَمَّارٍ قَالَ وَ ذَاکَ مِنَّا أَبْغَضَ اللَّهُ مَنْ أَبْغَضَهُ وَ أَحَبَّ مَنْ أَحَبَّهُ قَالَ جَابِرٌ فَخَرَجْتُ لِأُبَشِّرَهُمْ فَلَمَّا وَلَّیْتُ قَالَ إِلَیَّ إِلَیَّ یَا جَابِرُ وَ أَنْتَ‏ مِنَّا أَبْغَضَ اللَّهُ مَنْ أَبْغَضَکَ وَ أَحَبَّ مَنْ أَحَبَّک‏. مفید، محمد بن محمد، الإختصاص، ص 223، قم، الموتمر العالمى لالفیة الشیخ المفید، چاپ اول، 1413ق.

[6]. ر. ک: هلالى، سلیم بن قیس، کتاب سلیم بن قیس الهلالی، ج 2، ص 905، قم، الهادى، چاپ اول، 1405ق.

[7]. ر. ک: مجلسى، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 91، ص 315، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.

[8]. «وَ عَنْهُ، عَنْ أَبِی بَصِیرٍ، قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عَلَیْهِ السَّلَامُ یَقُولُ: مَا زَالَ الزُّبَیْرُ مِنَّا أَهْلَ الْبَیْتِ حَتَّى نَشَأَ ابْنُهُ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الزُّبَیْرِ، وَ لَقَدْ حَلَقَ رَأْسَهُ وَ هُوَ یَقُولُ: لَا نُبَایِعُ إِلَّا عَلِیّاً، قَالَ: وَ لَقَدْ أَخَذَ عُمَرُ سَیْفَهُ فَکَسَرَهُ بَیْنَ حَجَرَیْنِ». عده اى از علماء، الأصول الستة عشر، ص 151، قم، مؤسسة دار الحدیث الثقافیة، چاپ اول، 1423ق/ 1381ش.

[9]. منظور از عبارت «لیس منا»؛ (از ما نیست) در روایات

[10]. «قال رسول اللَّه صلّى اللَّه علیه و آله: المهدیّ منّا أهل البیت یصلح اللَّه له أمره فی لیلة». ثقفى، ابراهیم بن محمد بن سعید بن هلال، الغارات أوالإستنفار و الغارات، ج 2، ص 666، تهران، انجمن آثار ملى، چاپ اول، 1395ق.

چنان‌که از این عباس نقل شده است: «لَنَا أَهْلَ الْبَیْتِ سَبْعُ خِصَالٍ مَا مِنْهُنَّ خصْلَةٌ فِی النَّاسِ مِنَّا النَّبِیُّ ص وَ مِنَّا الْوَصِیُّ خَیْرُ هَذِهِ الْأُمَّةِ بَعْدَهُ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ وَ مِنَّا حَمْزَةُ أَسَدُ اللَّهِ وَ أَسَدُ رَسُولِهِ وَ سَیِّدُ الشُّهَدَاءِ وَ مِنَّا جَعْفَرُ بْنُ أَبِی طَالِبٍ الْمُزَیَّنُ بِالْجَنَاحَیْنِ یَطِیرُ بِهِمَا فِی الْجَنَّةِ حَیْثُ یَشَاءُ وَ مِنَّا سِبْطَا هَذِهِ الْأُمَّةِ وَ سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ وَ مِنَّا قَائِمُ آلِ مُحَمَّدٍ الَّذِی أَکْرَمَ اللَّهُ بِهِ نَبِیَّهُ وَ مِنَّا الْمَنْصُور». مفید، محمد بن محمد، الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد،ج 1، ص 137، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، 1413ق.

امام سجاد(ع) در خطبه معروف در شام فرمود: «فُضِّلْنَا بِأَنَّ مِنَّا النَّبِیَّ الْمُخْتَارَ مُحَمَّداً وَ مِنَّا الصِّدِّیقُ وَ مِنَّا الطَّیَّارُ وَ مِنَّا أَسَدُ اللَّهِ وَ أَسَدُ رَسُولِهِ وَ مِنَّا سِبْطَا هَذِهِ الْأُمَّة». بحار الأنوار، ج 45، ص 138.

نظرات
تعداد نظر 0
لطفا مقدار را وارد نمایید
مثال : Yourname@YourDomane.ext
لطفا مقدار را وارد نمایید
لطفا مقدار را وارد نمایید
لطفا مقدار را وارد نمایید

طبقه بندی موضوعی

پرسش های اتفاقی

پربازدیدترین ها

  • تعداد فرزندان حضرت علی (ع)، و نام ایشان و نام مادران آنان چه بوده است؟
    793397 معصومین 1387/06/05
    شیخ مفید در کتاب ارشاد تعداد آنها را 27 تن از دختر و پسر دانسته و پس از آن گفته است: عده‏ای از علمای شیعه گویند که فاطمه پس از وفات پیامبر (ص) جنینی که پیامبر او را محسن نامیده بود سقط کرد. بنابر قول این عده، فرزندان آن حضرت ...
  • معنای ذکر «لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم» چیست و این ذکر چه آثار و برکاتی دارد؟
    757138 حدیث 1396/06/14
    «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ»؛ یعنی هیچ نیرو و توانى جز از سوى خداوند بلندمرتبه و بزرگ نیست‏. واژه «حول» در لغت به معنای حرکت و جنبش،[1] و «قوّة» به معنای استطاعت و توانایی است.[2] بنابر ...
  • آیا خداوند به نفرینی که از دل شکسته باشد، توجه می کند؟ یا فقط دعاهای مثبت را اجابت می کند؟
    680935 Practical 1390/07/12
    نفرین در آموزه های دینی ما مسئله ای شناخته شده است، چنان که در آیات و روایات آمده است: "بریده باد هر دو دست ابو لهب"؛ "از نفرین مظلوم بترسید که نفرین مظلوم به آسمان می رود". و... . منتها همان گونه که دعا برای استجابت، نیازمند شرایط است، ...
  • حکم زنا با زن شوهردار چیست؟
    659345 Laws and Jurisprudence 1387/05/23
    زنا خصوصا با زن شوهر دار یکی از گناهان بسیار زشت و بزرگ به شمار می آید ولی بزرگی خداوند و وسعت مهربانی او به حدی است، که اگر گنهکاری که مرتکب چنین عمل زشت و شنیعی شده واقعا از کردۀ خود پشیمان باشد و ...
  • عقیقه و احکام و شرایط آن چیست؟
    648885 Practical 1391/02/11
    عقیقه عبارت است از: کشتن گوسفند یا هر حیوانی که صلاحیّت قربانی کردن داشته باشد، در روز هفتم ولادت فرزند، جهت حفظ فرزند از بلاها. پرداخت قیمت آن کفایت از عقیقه نمی‌کند. بهتر است عقیقه و فرزندی که برایش عقیقه می‌شود، از حیث جنسیت مساوی باشند، ولی ...
  • آیا کاشت ناخن مانع غسل و وضو است؟
    600828 Laws and Jurisprudence 1387/12/04
    در غسل و وضو، باید آب به اعضای بدن برسد و ایجاد مانعی در بدن که رفع آن مشکل یا غیر ممکن است، جایز نیست، مگر در صورتی که ضرورتی آن را اقتضا کند و یا غرض عقلائی مشروعی در این امر وجود داشته باشد.در هر حال، اگر مانعی ...
  • فضیلت و آداب و شرایط نماز جمعه چیست؟ و به چه صورت خوانده می‌شود؟
    580189 نماز جمعه 1389/09/10
    در مورد جایگاه و فضیلتش نماز جمعه همین بس که سوره‌ای از قرآن به نامش می‌باشد.نماز جمعه یک از عباداتی است که به جماعت خوانده می‌شود. این نماز دو خطبه دارد که با حمد و ثنای الهی شروع می‌شود و امام جمعه در این خطبه‌ها باید مردم را به تقوای ...
  • آیا ارتباط انسان با جن ممکن است؟
    565023 جن 1386/02/01
    قرآن مجید وجود جن را تصدیق کرده و ویژگی‌‏های زیر را برای او برمی‌شمارد:جن موجودی است که از آتش آفریده شد، بر خلاف انسان که از خاک آفریده شده است.[1]دارای علم، ادراک، تشخیص حق از باطل و قدرت منطق و استدلال ...
  • اصول و فروع دین را نام برده و مختصراً توضیح دهید؟
    564300 Laws and Jurisprudence 1387/09/23
     دسته بندی اصول دین و فروع دین به این شکلی که در میان ما متداول است از احادیث و روایات ائمه (ع) اخذ نشده است؛ بلکه دانشمندان علوم دینی معارف دینی را به این صورت دسته بندی کردند. تاریخ بحث ها در باره به نیمه دوم قرن اول هجری باز ...
  • طبق فتوای رهبر، نماز مغرب و عشا چه زمانی قضا می شود؟
    559870 Laws and Jurisprudence 1385/10/20
    پاسخ دفتر مقام معظم رهبری: آخر وقت نماز مغرب و عشا نصف شب شرعى است (15/11 ساعت بعد از  ظهر شرعی) و احتیاط آن است که اگر تا آن موقع نماز را نخوانده است، تا طلوع فجر به قصد ما فى‌الذمّه[1] به­جا ­آورد و پس از آن نماز قضا مى‌شود