این‌که برترین و بالاترین عبادت، انجام واجبات است، سخنی درستی است؛ چرا که مستند به احادیث و روایاتی بوده که از پیشوایان دین به ما رسیده است. به چند روایت در این ارتباط توجه کنید: 1. «مَنْ عَمِلَ‏ بِمَا افْتَرَضَ‏ اللَّهُ عَلَیْهِ فَهُوَ مِنْ خَیْرِ النَّاسِ»؛

در این زمینه بین فقها اختلاف نظر است، برخی از فقها[1] می‌گویند بنا بر احتیاط واجب باید از نگاه و لمس موی جدا شده از نامحرم اجتناب شود و برخی[2] نیز معتقدند اگر به قصد لذت نباشد، اشکال ندارد. ضمائم:

چنانچه با بروز این حالت، عقل زائل نشده و موجب دیوانگی یا بیهوشی نشود، نماز باطل نیست، ولی اگر در این حال به قدری ساکت بماند که نگویند نماز می‌خواند، نمازش باطل است. ضمائم: پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[1]

از سویی در منابع حدیثی اهل سنت به این روایت برخورد می کنیم: «إنما أصحابی کالنجوم ، فبأیهم اقتدیتم اهتدیتم، اصحاب من همانند ستارگانند پس به هر یک که اقتدا کرده اید هدایت یافته اید». این روایت از جهت سند و دلالت با مشکلات جدی مواجه است.

در ارتباط با معانی حقیقی الفاظ قرآن، و یا درباره‌ی مراد جدی خداوند از این واژه‌ها - با توجه به این‌که ممکن است معانی الفاظ در گذر زمان دچار تحول و دگرگونی شوند - باید گفت: 1. ملاک در حجیت الفاظ، ظهور و معانی ظاهری آن است؛ نه ...