گر چه انتخاب زبان عربی به عنوان زبان قرآن باعث شرافت این زبان شده است اما کامل بودن زبان عربی به دلیل کامل بودن قرآن نیست، بلکه ویژگی های منحصر به فردی که تنها در این زبان وجود دارد موجب شده است تا زبان عربی کامل ترین یا یکی از کامل ترین و غنی ترین زبان ها باشد و شاید یکی از حکمت هایی که باعث شده است (علاوه بر حکمت های دیگر) تا خداوند آیات و کلمات نورانی خود را در قالب این زبان بر بشریت نازل کند وجود همین ویژگی های منحصر به فرد است که ما در این جا به بعضی از آنها اشاره می کنیم :

۱- از وسیع ترین زبان ها در لغت و اصطلاح است.

2- در تعبیر متنوع است و برای یک معنا یا معانی نزدیک به هم تعبیرات متفاوتی دارد.

3- دارای نظام زبانی استواری است.

4- از قابلیت اعراب برخوردار است. این ویژگی که در زبان های دیگر نیست عبارت است از تغییر حالت آخر کلمه که مطابق آن حالت، نقش کلمه در جمله تعیین می شود و بدین وسیله خواننده و گوینده هردو از خطای در گفتار مصون می مانند.

5- دارای مناسبت حروف با معانی است. این بحث از سوی برخی از گذشتگان و متأخرین از لغویین مطرح شده است که تناسب خاصی بین یک سری الفاظ با معانی خود وجود دارد؛ مثلا ابن فارس گفته[1]: تمام کلمات سه حرفی که با (ق)و (ط) شروع می شوند به معنای قطع می باشند؛ مثل (قطع و قطف و قطل و قطم و...) از این موارد در زبان عربی فراوان است.

6- اشتقاق: یعنی تولید کلمات متعدد و دستیابی به  معانی متعدد از اصل یک کلمه (مصدر) .

7- خصایص دیگری نظیر دقت و ظرافت در معنا، کثرت مترادفات و معانی فراوان با لفظ واحد ، الفاظ کثیر برای معنای واحد و... .