خدای متعال در این آیه به یکى از نعمت‌هاى بزرگى که به قوم بنى اسرائیل ارزانى داشته اشاره می‌کند و آن نعمت آزادى از چنگال ستم‌کاران است که از بزرگ‌ترین نعمت‌هاى خدا است:
«وَ إِذْ نَجَّیْناکُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَسُومُونَکُمْ سُوءَ الْعَذابِ یُذَبِّحُونَ أَبْناءَکُمْ وَ یَسْتَحْیُونَ نِساءَکُمْ وَ فی‏ ذلِکُمْ بَلاءٌ مِنْ رَبِّکُمْ عَظیمٌ»؛ شما را  از دست فرعونیانی که شما را به شدیدترین وجهى آزار می‌دادند (پسرانتان را سر می‌بریدند، و زنان شما را براى کنیزى و خدمت، زنده نگه می‌داشتند) آزاد کرد. و در این ماجرا آزمایش سختى از سوى پروردگارتان براى شما بود.
قرآن مخصوصاً براى مجسم ساختن عذاب فرعونیان نسبت به بنى اسرائیل تعبیر به «یسومون» کرده و «یسومون» فعل مضارع از ماده «سوم» است که در اصل به معناى دنبال چیزى رفتن می‌باشد. از آنجا که فعل مضارع معمولاً به معناى دوام و استمرار می‌آید؛ در می‌یابیم که بنى اسرائیل به طور مداوم تحت شکنجه فرعونیان بوده‌اند و با چشم خود می‌دیدند که پسران بی‌گناهشان را سر می‌بُرند، و از سوى دیگر دخترانشان را به کنیزى می‌بردند، و از این گذشته خودشان نیز دائماً تحت شکنجه بوده و بردگان و خدمت‌گزاران و کارگران قبطیان و دار و دسته فرعون محسوب می‌شدند.
مهم این است که قرآن، این جریان را یک آزمایش سخت و عظیم، براى بنى اسرائیل می‌شمرد (یکى از معانى «بلاء» آزمایش است) و به راستى تحمل این همه ناملایمات، آزمایش سختى بوده است.[1] اما چرا فرعون به خاطر این اعمالش که وسیله امتحانات الهی است عذاب می‌شود؟
برای روشن شدن پاسخ باید توجه داشت؛ حوادثی که در جهان اتفاق می‌افتد دارای ابعاد مختلفی است یک حادثه ممکن است برای فردی عذاب باشد و برای فرد دیگری امتحان و برای سومی موجب ترفیع درجه و مقام در پیشگاه خداوند شود. پیامبر اکرم(ص) فرمود: «بلا و حوادثی که اتفاق می‌افتد وسیله ادب کردن ظالمان و امتحان مؤمنان و بالا رفتن درجات مؤمنان و کرامت اولیای الهی است».[2] از طرف دیگر یکی از سنت‌های تغییر ناپذیر الهی امتحان و آزمایش بندگان است. قرآن در زمینه این سنت الهی می‌فرماید : «آیا مردم گمان کردند همین که بگویند: ایمان آوردیم، به حال خود رها می‌شوند و آزمایش نخواهند شد؟! ما کسانى را که پیش از آنان بودند آزمودیم (و اینها را نیز امتحان می‌کنیم) باید علم خدا درباره کسانى که راست می‌گویند و کسانى که دروغ می‌گویند تحقق یابد!».[3] این امتحان با اسباب و وسائل و حوادث مختلف و متفاوتی انجام می‌شود. بعضی از اشخاص با فقر و بعضی دیگر با ثروت، بعضی با بیماری و برخی با سلامتی، گروهی با قدرت و جمعی با ضعف و ناتوانی، ملتی با سیل و زلزله و مردمان دیگر با آسایش و راحتی، بعضی با خیر و بعضی با شرّ و... مورد امتحان الهی قرار می‌گیرند. قرآن در بیان تنوع آزمایش‌ها می‌فرماید: «... و شما را با بدی‌ها و خوبی‌ها آزمایش می‌کنیم و سرانجام به سوى ما بازگردانده می‌شوید».[4] همچنین در جای دیگر درباره نحوه آزمایش  می‌فرماید: «و این چنین بعضى از آنها را با بعض دیگر آزمودیم...‏».[5] یعنی بعضی از شما را به وسیله بعض دیگر آزمایش می‌کنیم.
در بعضی از مواقع خداوند ظالمان را وسیله امتحان افراد دیگر قرار می‌دهد در حالی که خود ظالم توجه ندارد که وسیله امتحان الهی قرار گرفته است. و این‌که ظالم وسیله امتحان قرار گرفته است چیزی از زشتی کار او و استحقاق او برای عذاب نمی‌کاهد؛ زیرا خداوند به او امر نکرده که وسیله آزمایش قرار بگیرد، بلکه تکویناً شرایط را به گونه‌ای آماده کرده که هرگاه ظالمی با اختیار و اراده خود ظلمی را مرتکب شود، خداوند با همین ظلم او، افراد دیگری را امتحان می‌کند، اما از جهت دیگر این ظلم از آن جهت که فعل اختیاری این فرد است عقاب دارد و ظالم به خاطر ارتکاب آن عذاب می‌شود.
همان‌طور که در نقطه مقابل، در بسیاری از موارد خداوند دین خود را به واسطه ظالمان مورد تأیید قرار داده و یاری می‌کند، پیامبر اکرم(ص) فرمود: «خداوند این دین (اسلام) را به وسیله افرادی که هیچ اهلیتی نداشتند یاری می‌کند».[6] اگرچه گاهی عمل ظالمانه این افراد کافر یا ظالم باعث تأیید و تقویت دین می‌شود، اما آنان هیچ اجر و پاداشی از انجام این عمل نمی‌برند.
با این توضیحات، معنای آیه مورد نظر روشن شد و مشخص گردید که، اگر عمل فرد ظالمی وسیله آزمایش الهی باشد قُبح و بدی کار او را از بین نبرده و چیزی از عذاب او کم نمی‌کند؛ زیرا خداوند او را به انجام این آزمایش امر نکرده است بلکه رفتار ظالمانه او وسیله آزمایش قرار گرفته است.

---