1. همان‌گونه که در پرسش مطرح شده است، برای صلوات فرستادن بر پیامبر اکرم(ص) و اهل بیت ایشان روایات زیادی -در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی «إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلیماً»[1] - وجود دارد. این احادیث از طریق شیعه و سنی نقل شده و در همه‌ی آنها تأکید شده است که باید «آل محمد» به هنگام فرستادن صلوات ذکر شود. حتی در بعضی از این روایات تصریح شده که اگر در صلوات، «آل محمد» ذکر نشود، آن صلوات ناقص و نا تمام است.[2]

2. نماز خواندن پیامبر اسلام(ص) همان‌گونه است که در منابع حدیثی بیان شده و همه‌ی مسلمانان موظف به آن هستند. و باید به گونه‌ای خوانده شود که آن‌حضرت‌ بجا می‌آوردند. این مسئله نه تنها در نماز، بلکه در دیگر احکام دین نیز چنین است و باید مسلمانان از پیامبر اکرم(ص) پیروی کنند.

در نماز، یکی از جاهایی که[3] بر پیامبر و اهل بیت او صلوات فرستاده می‌شود، تشهد است؛ چنان‌که در روایات آمده است که؛ خداوند متعال پیامبرش حضرت محمد(ص) را به معراج برد. جبرئیل اذان گفت و نماز را به پیامبر آموخت، به همین کیفیت و شکلی که می‌خوانیم. سپس در تشهد به او فرمود: بر خودت و بر اهل بیتت درود بفرست. پیامبر گفت: صَلَّى اللَّهُ عَلَیَّ وَ عَلَى أَهْلِ بَیْتِی.[4] از این جمله معلوم می‌شود که پیامبر اسلام(ص) در تشهد بر خود و بر اهل بیت عصمت و طهارت(ع) درود می‌فرستاد.

3. در روایات پیشوایان معصوم(ع)، نیز تشهد با عبارت‌های مختلفی نقل شده است[5] که در تمامی آنها گواهى بر عبودیت و رسالت حضرت محمد مصطفی(ص) و نیز فرستادن صلوات بر آن حضرت و آل طاهرینش وجود دارد؛ مانند این‌که امام صادق(ع) کیفیت تشهد را این‌گونه فرمود: «الْحَمْدُ لِلَّهِ، أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَقَبَّلْ شَفَاعَتَهُ فِی أُمَّتِهِ وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ».[6]‌ به همین دلیل؛ فقهای شیعه، فتوا بر لزوم صلوات در تشهد داده‌اند.[7]

بنابراین، پیامبر(ص) نماز و اجزای آن (مانند تشهد) را از پیش خود ابداع نکرده و تمامی آنها (حتی چگونگی و محتوای صلوات) به دستور و راهنمایی خدای متعال بوده است.