اسلام دینی است که برای تمام زوایای زندگی بشر برنامه دارد و تعادل در همه‌ی امور را به پیروان خود توصیه می‌نماید. از طرفی استفاده و بهره‌ی‏ مشروع از نعمت‌هاى الاهى و زیبایی‌هاى زندگى را جایز دانسته، و از سویی دیگر اسراف و زیاده‌‏روى و ضایع نمودن نعمت‌ها را حرام و ناروا می‌داند. این مسئله بدان دلیل است كه هر مسلمانی به تناسب امكانات، توانایى و كارآیى خود، در برابر جامعه مسئولیت دارد و این مسئولیت‌پذیری او را دارای صفات نیک اخلاقی می‌گرداند، در غیر این صورت، فرد اسراف‌كار خواهد بود و از اجراى مسئولیت و تعهدات اجتماعى خود بازمی‌ماند و دچار عادت‌های سوء اخلاقی می‌شود که از این رهگذر بر پیكر جامعه ضربه می‌زند.

 «اسراف»، یعنی زیاده‌روی و تجاوز كه معنای مقابل آن قصد و میانه‌روی است. به عبارت دیگر، اسراف هرگونه عمل بیهوده و زیاده‌روی و تجاوز از حد طبیعی، چه در كیفیت و چه در كمیت است. بنابر این، اسراف تنها مربوط به خوردنی‌ها و نوشیدنی‌‌ها و یا در امور اقتصادی نبوده، بلكه اسراف معنایی جامع‌تر و وسیع‌تر را در برمی‌گیرد. و در حقیقت می‌توان گفت: اسراف هرگونه تجاوز از حد، یا افراط و تندروی و یا وضعیت نامناسب حالات نفسانی و روحیات و صفات غیر معتدل اخلاقی، فرهنگی و اجتماعی افراد در جامعه است و قرآن کریم نیز اسراف را در معانی گوناگون خود مورد استفاده قرار داده است.

همچنین تبذبر در مصادیق زیاذی با اسراف مشترک است، اما اسراف اعم است و به عنوان نمونه «اسراف بر نفس» گفته می‌شود، اما «تبذیر بر نفس» مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.

پاسخ‌های ذیل در ارتباط با این سرفصل می‌باشد:

ar21409 ، fa14142 ، fa21210 ، fa43713 ،  fa46666 ، fa64219 ، fa84516 ، fa89661 ، fa92988 ، id24339 ، fa62408