جستجوی پیشرفته
بازدید
64456
آخرین بروزرسانی: 1398/03/29
خلاصه پرسش
سعادت و کمال انسان در چیست؟
پرسش
سعادت و کمال انسان در چیست؟
پاسخ اجمالی
به نظر می‌رسد سعادت از کمال جدایى ندارد؛ یعنی انسان به هر اندازه که از کمال بهره داشته باشد به سعادت رسیده است. انسان موجودى مرکّب از روح و بدن است و روح جوهره وجود آدمى است. سعادت روح و بدن در دست‌یابى هر یک از این دو به کمال وجودیشان است. سعادت روح در نزدیک شدن و رسیدن به خدا است و در این صورت است که به غایت کمال خودش می‌رسد. البته بهره‌مندى از سلامت بدن و امور مادى در روایات اسلامى از سعادت انسان به حساب آمده است.
در این بین عده‌اى یا سعادت را از کمال جدا می‌دانند و یا در باب انسان‌شناسى دیدگاه دیگرى دارند که همه در جاى خودش مورد نقد واقع شده است؛ مثلاً عده‌اى انسان را موجودى مادى فرض می‌کنند که سعادتش در بهره‌مندى از لذایذ مادى میسّر می‌شود. گروهى، مانند بعضى از فلاسفه عقل را جوهره آدمى می‌دانند، عده‌اى دیگر مانند بعضى از عُرَفا عشق را معیار انسانیت می‌دانند.
پاسخ تفصیلی
پپاسخ دقیق و جامع به این سؤال، در پرتو تبیین صحیح و روشن مفهوم «سعادت» و شناخت درست از انسان و اهدافش، میسّر می‌شود. عده‌اى مانند «کانت» عقیده به جدایى کمال و سعادت دارند، و این‌گونه می‌گویند که در همه دنیا فقط یک کمال و خوبى وجود دارد و آن اراده نیک است. و اراده نیک هم به معناى مطیع بودن در مقابل فرمان‌هاى وجدان است، خواه به دنبال آن خوشى باشد یا نباشد. ولى سعادت آن لذت و خوشى است که با هیچ درد و رنجى همراه نباشد و اخلاق با کمال سروکار دارد نه با سعادت.[1] اما علما و فلاسفه و اخلاقیون اسلامى می‌گویند: به هر اندازه که انسان از کمال بهره ببرد و به غایت خودش نزدیک شود به سعادت رسیده است.[2] اینها مانند کانت سعادت را از کمال جدا نمی‌دانند، البته می‌پذیرند که اگر منظور از سعادت، سعادت حسى(خوشى مادى دنیوى) باشد بالطبع کمال از چنین سعادتى جدا است.[3] از طرف دیگر؛ نوع نگرش مکاتب مختلف به انسان، موجب شده است که تلقى آنها از سعادت متفاوت باشد.
مکتبى که انسان را موجود مادى فرض می‌کند، سعادتش را در گرو تأمین نیازهاى مادی‌اش می‌داند. و در این بین عده‌اى کمال انسان را در برخوردارى هر چه بیشتر از لذایذ مادى می‌دانند(برخوردارى فرد یا جمع) و آن که عقل را معیار انسانیت می‌داند سعادتش را در شکوفایى عقل توسط معارف و حقایق الهی تلقى می‌کند. و عُرَفا که به درون و درد هجران توجه دارند و انسان را موجودى گرفتار آمده در قفس و دور مانده از اصل و وطنش می‌دانند، سعادتش را به میزان بهره‌مندی‌اش از عشق عنوان می‌کنند. و گروه دیگر مثل «نیچه» که قدرت را اساس کار قرار می‌دهند، انسان سعادت‌مند را انسان قادر می‌دانند. اما بر مبناى نظریه اسلام - با قبول عقل و عشق- انسان این‌گونه معرفى شده است: موجودى که استعدادهاى مختلف دارد، از جان و تن(روح و بدن) ترکیب یافته است و مادى صرف نیست؛[4] زندگى واقعى و اصلی‌اش در جهان دیگر است؛ براى ابد خلق شده و اندیشه و اعمال و رفتار و اخلاقیاتش، بدن اخروی‌اش را می‌سازد و... .
با چنین بینشى، سعادت انسان با شکوفایى هماهنگ استعدادهایش و پاسخ مناسب به نیازهاى روحى و جسمی‌اش، محقق می‌شود. برخی از فلاسفه در این‌باره می‌گویند: سعادت هر چیزى عبارت است از رسیدنش به خیر وجودش، و سعادت انسان که موجودى است مرکّب از روح و بدن عبارت است از رسیدن به خیرات جسمانى و روحانی‌اش و متنعم شدن به آن.[5]
روح که از خدا است «و نفخت فیه من روحى»،[6] سعادتش در گرو تقرّب به خدا است؛ یعنى بازگشت به مبدأیى که از آن‌جا نشأت گرفته است. به عبارت دیگر؛ روح جوهر آدمى و از خدا است که و با طىّ مراتبى، در جهان طبیعت رحل اقامت افکنده و سعادتش در این است که با مرکب عشق و مرگ اختیارى[7] از جهان طبیعت کوچ کند و برسد به همان جایى که بدان‌جا تعلق داشت. چنین انسانى گرچه با بدنش در این دنیا است، اما روحش به جاى دیگرى بسته شده است.[8] البته این به معناى بی‌توجهى به امور مادى نیست؛ چرا که بهره‌مندى از سلامتى و تنعّمات مادى و...، از سعادت انسان شمرده می‌شود و توصیه شده است که انسان با رعایت اصول بهداشتى به تقویت جسم خود بپردازد؛ زیرا که جسم سالم، زمینه و شرط روح سالم است.[9] بلکه منظور این است که روح، جوهره انسان و هویتش را تشکیل می‌دهد و هدف از خلقت چنین موجودى تقرّب و نزدیک شدن به خدا است:
«اى نفس مطمئنه! به سوى پروردگارت بازگرد در حالی که تو از خدا خشنود، خدا از تو خشنود است پس در زمره بندگانم وارد شو و به بهشتم درآى».[10]
«ای انسان! تو در راه پروردگارت رنج فراوان می‌کشی، پس پاداش آن‌را خواهی دید».[11] 
«در جایگاهى راستین نزد سلطانى قدرت‌مند».[12]
در همین راستا باید گفت؛ عبادت وسیله‌اى براى تقرّب به خدا است: «از صبر و نماز استعانت بجویید...».[13] لذا می‌توان گفت؛ هر آنچه که انسان را در تقرّب به خدا کمک کند، سعادت او را فراهم آورده است. و این‌جا است که نه تنها نماز وسیله قرب است، خدمت به بندگان خدا هم در زمره عبادت و وسیله‌اى براى نزدیک شدن به خدا تلقى می‌شود.
«این چیزهایى که نعمت به شمار آمده‌اند، تنها در صورتى نعمت‌اند که با غرضى که خدا از خلقت آنها براى انسان داشته، موافق باشند؛ زیرا اینها بدین منظور آفریده شده‌اند که از طرف خدا کمکى براى انسان باشند که در راه سعادت حقیقى خود که همانا قرب به خدا بر اثر بندگى و فروتنى در برابر پروردگارى او است، در آنها تصرف کند.[14]

[1]. مطهرى، مرتضى، مجموعه آثار، ج 22، ص 350.
[2]. مفهوم سعادت در کتاب‌های اخلاقی به عنوان رکن اخلاق است. ر. ک: معراج السعادة، ص 18 – 23.
[3]. مجموعه آثار، ج 2، ص 350.
[4]. حجر، 29؛ مؤمنون، 12 - 14.
[5]. طباطبائى، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج 11، ص 18، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، 1417ق.
[6]. «هنگامى کار آن را به پایان رساندم در او از روح خود دمیدم»؛ حجر، 29.
[7]. مرگ اختیارى همان مجاهده با نفس و کشتن آن است که در تعبیر حضرت على(ع) آمده است: «قد احیى عقله و امات نفسه». سید رضی، محمد بن حسین، نهج البلاغه، محقق، صبحی صالح، ص 337، خ 220، قم، هجرت، چاپ اول، 1414ق.
[8]. «... صَحِبُوا الدُّنْیَا بِأَبْدَانٍ أَرْوَاحُهَا مُعَلَّقَةٌ بِالْمَحَلِّ الْأَعْلَى»‏؛ نهج البلاغه، ص 147.
[9]. کلینی، کافى، ج 2، ص 550.
[10]. فجر، 27 – 30.
[11]. انشقاق، 6.
[12]. قمر، 55.
[13] بقره، 45.
[14]. المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه، موسوی همدانی، سید محمد باقر، ج 4، ص 154، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، 1374ش.
اسخ دقیق و جامع به این سؤال در پرتو تبیین صحیح و روشن مفهوم سعادت و شناخت درست از انسان و اهدافش، میسّر می‌شود. عده‌اى همچون «کانت» عقیده به جدایى کمال و سعادت دارند و این‌گونه می‌گویند که در همه دنیا فقط یک کمال و خوبى وجود دارد و آن اراده نیک است و اراده نیک هم به معناى مطیع بودن در مقابل فرمان‌هاى وجدان است، خواه به دنبال آن خوشى باشد یا نباشد. ولى سعادت آن لذت و خوشى است که با هیچ درد و رنجى همراه نباشد و اخلاق با کمال سروکار دارد نه با سعادت.[1] اما علما و فلاسفه و اخلاقیون اسلامى می‌گویند: به هر اندازه که انسان از کمال بهره ببرد و به غایت خودش نزدیک شود به سعادت رسیده است.[2] اینها مانند کانت سعادت را از کمال جدا نمی‌دانند، البته می‌پذیرند که اگر منظور از سعادت، سعادت حسى (خوشى مادى دنیوى) باشد بالطبع کمال از چنین سعادتى جداست.[3] از طرف دیگر؛ نوع نگرش مکاتب مختلف به انسان، موجب شده است که تلقى آنها از سعادت متفاوت باشد.
مکتبى که انسان را موجود مادى فرض می‌کند، سعادتش را در گرو تأمین نیازهاى مادی‌اش می‌داند و در این بین عده‌اى کمال انسان را در برخوردارى هر چه بیشتر از لذایذ مادى می‌دانند (برخوردارى فرد یا جمع) و آن که عقل را معیار انسانیت می‌داند سعادتش را در شکوفایى عقل توسط معارف و حقایق الهی تلقى می‌کند. آنان که همچون عُرَفا به درون و درد هجران توجه دارند و انسان را موجودى گرفتار آمده در قفس و دور مانده از اصل و وطنش می‌دانند، سعادتش را به میزان بهره‌مندی‌اش از عشق عنوان می‌کنند و آن گروه که همچون نیچه قدرت را اساس کار قرار می‌دهند، انسان سعادت‌مند را انسان قادر می‌دانند. اما بر مبناى نظریه اسلام (با قبول عقل و عشق) انسان این‌گونه معرفى شده است: موجودى که استعدادهاى مختلف دارد، از جان و تن (روح و بدن) ترکیب یافته است و مادى صرف نیست،[4] زندگى واقعى و اصلی‌اش در جهان دیگر است، براى ابد خلق شده است و اندیشه و اعمال و رفتار و اخلاقیاتش، بدن اخروی‌اش را می‌سازد و... .
با چنین بینشى، سعادت انسان با شکوفایى هماهنگ استعدادهایش و پاسخ مناسب به نیازهاى روحى و جسمی‌اش، محقق می‌شود. علامه طباطبائى(ره) در این‌باره می‌گوید: سعادت هر چیزى عبارت است از رسیدنش به خیر وجودش، و سعادت انسان که موجودى است مرکّب از روح و بدن عبارت است از رسیدن به خیرات جسمانى و روحانی‌اش و متنعم شدن به آن.[5]
روح که از خداست «و نفخت فیه من روحى»،[6] سعادتش در گرو تقرّب به خداست؛ یعنى بازگشت به مبدأیى که از آن‌جا نشأت گرفته است. به عبارت دیگر؛ روح جوهر آدمى و از خداست که «إنّا لله» و با طىّ مراتبى، در جهان طبیعت رحل اقامت افکنده و سعادتش در این است که با مرکب عشق و مرگ اختیارى[7] از جهان طبیعت کوچ کند و برسد به همان جایى که بدان‌جا تعلق داشت که «و انا الیه راجعون». چنین انسانى گرچه با بدنش در این دنیاست، اما روحش به جاى دیگرى بسته شده است.[8] البته این به معناى بی‌توجهى به امور مادى نیست؛ چراکه بهره‌مندى از سلامتى و تنعّمات مادى و...، از سعادت انسان شمرده می‌شود و توصیه شده است که انسان با رعایت اصول بهداشتى به تقویت جسم خود بپردازد. چراکه جسم سالم، زمینه و شرط روح سالم است.[9] بلکه منظور این است که روح، جوهره انسان و هویتش را تشکیل می‌دهد و هدف از خلقت چنین موجودى تقرّب و نزدیک شدن به خداست:
«اى نفس مطمئنه! به سوى پروردگارت بازگرد در حالی که تو از خدا خشنود، خدا از تو خشنود است پس در زمره بندگانم وارد شو و به بهشتم درآى».[10]
«ای انسان! تو در راه پروردگارت رنج فراوان می‌کشی، پس پاداش آن‌را خواهی دید».[11] 
«در جایگاهى راستین نزد سلطانى قدرت‌مند».[12]
و یا در آیه دیگر آمده است: «جن و انس را نیافریدیم، مگر براى آن‌که بندگى من کنند».[13]
عبادت، وسیله‌اى است براى تقرّب به خدا: «از صبر و نماز استعانت بجویید...».[14] لذا می‌توان گفت؛ هر آنچه که انسان را در تقرّب به خدا کمک کند سعادت او را فراهم آورده است و این‌جاست که نه تنها نماز وسیله قرب است، خدمت به بندگان خدا هم در زمره عبادت و وسیله‌اى براى نزدیک شدن به خدا تلقى می‌شود.
علامه طباطبائى(ره) می‌گوید: این چیزهایى که نعمت به شمار آمده‌اند، تنها در صورتى نعمت‌اند که با غرضى که خدا از خلقت آنها براى انسان داشته، موافق باشند؛ زیرا اینها بدین منظور آفریده شده‌اند که از طرف خدا کمکى براى انسان باشند که در راه سعادت حقیقى خود که همانا قرب به خدا بر اثر بندگى و فروتنى در برابر پروردگارى اوست، در آنها تصرف کند. [15]
 

[1]. مطهرى، مرتضى، فلسفه اخلاق، ص 70 - 71.
[2]. مفهوم سعادت در کتاب‌های اخلاقی به عنوان رکن اخلاق است. ر. ک: معراج السعادة، ص 18 – 23.
[3]. فلسفه اخلاق، ص 72.
[4]. حجر، 29؛ مؤمنون، 12 - 14.
[5]. طباطبائى، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ج 11، ص 28.
[6]. «هنگامى کار آن را به پایان رساندم در او از روح خود دمیدم»؛ حجر، 29.
[7]. مرگ اختیارى همان مجاهده با نفس و کشتن آن است که در تعبیر حضرت على(ع) آمده است: «قد احیى عقله و امات نفسه»؛ نهج البلاغه، خطبه 220.
[8]. «... صَحِبُوا الدُّنْیَا بِأَبْدَانٍ أَرْوَاحُهَا مُعَلَّقَةٌ بِالْمَحَلِّ الْأَعْلَى»‏؛ نهج البلاغه، نامه 147.
[9]. اصول کافى، ج 2، ص 550.
[10]. فجر، 27 – 30.
[11]. انشقاق، 6.
[12]. قمر، 55.
[13]. ذاریات، 56.
[14] بقره، 45.
[15]. تفسیر المیزان، ج 5، ص 281.
ترجمه پرسش در سایر زبانها
نظرات
تعداد نظر 0
لطفا مقدار را وارد نمایید
مثال : Yourname@YourDomane.ext
لطفا مقدار را وارد نمایید
لطفا مقدار را وارد نمایید
لطفا مقدار را وارد نمایید

طبقه بندی موضوعی

پرسش های اتفاقی

پربازدیدترین ها

  • تعداد فرزندان حضرت علی (ع)، و نام ایشان و نام مادران آنان چه بوده است؟
    793397 معصومین 1387/06/05
    شیخ مفید در کتاب ارشاد تعداد آنها را 27 تن از دختر و پسر دانسته و پس از آن گفته است: عده‏ای از علمای شیعه گویند که فاطمه پس از وفات پیامبر (ص) جنینی که پیامبر او را محسن نامیده بود سقط کرد. بنابر قول این عده، فرزندان آن حضرت ...
  • معنای ذکر «لا حول ولا قوه الا بالله العلی العظیم» چیست و این ذکر چه آثار و برکاتی دارد؟
    757138 حدیث 1396/06/14
    «لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ»؛ یعنی هیچ نیرو و توانى جز از سوى خداوند بلندمرتبه و بزرگ نیست‏. واژه «حول» در لغت به معنای حرکت و جنبش،[1] و «قوّة» به معنای استطاعت و توانایی است.[2] بنابر ...
  • آیا خداوند به نفرینی که از دل شکسته باشد، توجه می کند؟ یا فقط دعاهای مثبت را اجابت می کند؟
    680935 Practical 1390/07/12
    نفرین در آموزه های دینی ما مسئله ای شناخته شده است، چنان که در آیات و روایات آمده است: "بریده باد هر دو دست ابو لهب"؛ "از نفرین مظلوم بترسید که نفرین مظلوم به آسمان می رود". و... . منتها همان گونه که دعا برای استجابت، نیازمند شرایط است، ...
  • حکم زنا با زن شوهردار چیست؟
    659345 Laws and Jurisprudence 1387/05/23
    زنا خصوصا با زن شوهر دار یکی از گناهان بسیار زشت و بزرگ به شمار می آید ولی بزرگی خداوند و وسعت مهربانی او به حدی است، که اگر گنهکاری که مرتکب چنین عمل زشت و شنیعی شده واقعا از کردۀ خود پشیمان باشد و ...
  • عقیقه و احکام و شرایط آن چیست؟
    648885 Practical 1391/02/11
    عقیقه عبارت است از: کشتن گوسفند یا هر حیوانی که صلاحیّت قربانی کردن داشته باشد، در روز هفتم ولادت فرزند، جهت حفظ فرزند از بلاها. پرداخت قیمت آن کفایت از عقیقه نمی‌کند. بهتر است عقیقه و فرزندی که برایش عقیقه می‌شود، از حیث جنسیت مساوی باشند، ولی ...
  • آیا کاشت ناخن مانع غسل و وضو است؟
    600828 Laws and Jurisprudence 1387/12/04
    در غسل و وضو، باید آب به اعضای بدن برسد و ایجاد مانعی در بدن که رفع آن مشکل یا غیر ممکن است، جایز نیست، مگر در صورتی که ضرورتی آن را اقتضا کند و یا غرض عقلائی مشروعی در این امر وجود داشته باشد.در هر حال، اگر مانعی ...
  • فضیلت و آداب و شرایط نماز جمعه چیست؟ و به چه صورت خوانده می‌شود؟
    580189 نماز جمعه 1389/09/10
    در مورد جایگاه و فضیلتش نماز جمعه همین بس که سوره‌ای از قرآن به نامش می‌باشد.نماز جمعه یک از عباداتی است که به جماعت خوانده می‌شود. این نماز دو خطبه دارد که با حمد و ثنای الهی شروع می‌شود و امام جمعه در این خطبه‌ها باید مردم را به تقوای ...
  • آیا ارتباط انسان با جن ممکن است؟
    565023 جن 1386/02/01
    قرآن مجید وجود جن را تصدیق کرده و ویژگی‌‏های زیر را برای او برمی‌شمارد:جن موجودی است که از آتش آفریده شد، بر خلاف انسان که از خاک آفریده شده است.[1]دارای علم، ادراک، تشخیص حق از باطل و قدرت منطق و استدلال ...
  • اصول و فروع دین را نام برده و مختصراً توضیح دهید؟
    564300 Laws and Jurisprudence 1387/09/23
     دسته بندی اصول دین و فروع دین به این شکلی که در میان ما متداول است از احادیث و روایات ائمه (ع) اخذ نشده است؛ بلکه دانشمندان علوم دینی معارف دینی را به این صورت دسته بندی کردند. تاریخ بحث ها در باره به نیمه دوم قرن اول هجری باز ...
  • طبق فتوای رهبر، نماز مغرب و عشا چه زمانی قضا می شود؟
    559870 Laws and Jurisprudence 1385/10/20
    پاسخ دفتر مقام معظم رهبری: آخر وقت نماز مغرب و عشا نصف شب شرعى است (15/11 ساعت بعد از  ظهر شرعی) و احتیاط آن است که اگر تا آن موقع نماز را نخوانده است، تا طلوع فجر به قصد ما فى‌الذمّه[1] به­جا ­آورد و پس از آن نماز قضا مى‌شود