خداوند را شاکریم که یک بار دیگر توفیق درک ماه مبارک رمضان و شبهای پر خیر و برکت قدر را به ما ارزانی داشت و فرصت مناجات با خودش را از ما نگرفت و با همه نافرمانی‌ها که ما بندگان انجام می‌دهیم، باز هم ما را به حضور پُر مهر و لطفش پذیرفت تا در این روزها و شبها میهمان سفره احسانش باشیم و باقی مانده اندک ماه رمضان را بیشتر بهرمند گردیم.

شبهای قدر رمضان امسال هم گذشت، اما چقدر قدرش را دانستیم ، نمی‌دانیم!، فرصتهای مناجات و خلوت سحرهای گذشت و اندکی بیش نمانده است، چقدر به حریم کبریائی پروردگار محرم شده‌ایم ، نمی‌دانم!، زمزمه‌های الهی العفو هم نوا با میلیونها انسان فقیر به رحمت واسعه الهی که «يَأَيهُّاَ النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلىَ اللَّهِ  وَ اللَّهُ هُوَ الْغَنىِ‏ُّ الْحَمِيد»(فاطر آیه 15) گذشت و چقدر در پیمان خود با خداوند ثبات قدم داریم و خواهیم داشت ، نمی‌دانیم!

ولی با استفاده از آموزه‌های دینی مکتب اهل بیت صلوات الله علیهم که همانا اسلام ناب است این را میدانیم که؛ روزه رمضان، مناجاتهای شبهای قدر، دعای سحر، تحمل تشنگی و گرسنگی، افطاری دادن و ... بسیاری از حسنّاتی که خواسته یا ناخواسته، از روی توفیق اختیاری یا اجباری و به اقتضاءِ روزها و شبهای نورانی ماه رمضان انجام می دهیم، اگر در کسب و کار ما در تعهد به مسئولیتهای ما، در گفتار و رفتار ما،‌در چشم و دل ما در شنیدنیها و دیدنی‌های ما، در فرهنگ ما، سیاست ما ، اقتصاد ما، در التزام به احکام ، عبادات  ،معارف دینی ما و آخر الامر در بازگشتی به فطرت پاک انسانی و ایمانی ما، اثری رو به جلو و تعالی بخش داشته باشد ، به تعبیر قرآن «أُوْلَئكَ هُمُ الرَّاشِدُونَ» (حجرات آیه 7) و گرنه ... به امید آن روز و امید بهرمندی و تفکر بیشتر در باقی مانده فرصت ضیافت.

یا حق