«بداء» در لغت به معناى ظهور بعد از خفا است و در قرآن نیز به همین معناى لغوى نیز استعمال شده است: «و بدا لهم من الله ما لم یکونوا یحتسبون». و در اصطلاح بعضی از علما، بداى در تکوین، نظیر نسخ در تشریع است، و به معناى ...

سوره «یس» به گواهى احادیث متعددى که در این زمینه وارد شده، یکى از مهم‌ترین سوره‌هاى قرآنى است، به گونه‌اى که در احادیث به عنوان «قلب قرآن» نامیده شده است. در حدیثى از امام صادق(ع) می‌خوانیم: «إِنَّ لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ قَلْباً وَ إِنَّ قَلْبَ الْقُرْآنِ یس»؛‏

اصل لباس روحانیت از سه رکن اصلی؛ یعنی عمامه، قبا و عبا تشکیل شده است. چنین پوشش‌هایی در زمان پیامبر(ص) و امامان(ع) سابقه داشته و آن بزرگواران نیز از این لباس‌ها استفاده کرده و در مواردی به آنها توصیه نموده‌اند. البته این لباس در امتداد تاریخ تغییر ...

روءیا یا خواب دیدن امری است که برای همه در طول زندگی اتفاق افتاده است. هنوز چگونگی و کیفیت آن برای دانشمندان به خوبی روشن نشده است. قرآن کریم از یوسف یاد می کند که هم روءیای صادقه دید[1] و هم علم تعبیر ...

«وَ ما مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِ الرُّسُلُ»[1]: «خَلَت» از ریشه «خلو» و «خلا» به معناى خالى شدن[2] و گذشتن زمان[3] به‌کار می‌رود. راغب اصفهانی می‌گوید: خلوّ در زمان و مکان هر دو استعمال ...