اصطلاح «سهل و  ممتنع»، در مواردی مورد استفاده قرار می‌گیرد که کار و یا موضوعی در مرحله‌ی نخست و در نگاه اول، آسان به نظر می‌رسد، اما در واقع با دشواری‌های فراوانی روبرو شده و یا اساساً امکان انجام

سیر و سفر و جهان‌گردی، از موضوعات مورد سفارش قرآن کریم است که در تعالیم پیشوایان دین نیز مورد تأکید قرار گرفته است.یکی از راه‌های شناخت و

سیر و سلوک عبارت است از: پیمودن مسیر ترسیم شده در عرفان عملی برای رسیدن به وصال حضرت حق و فانی شدن در خداوند. بنابراین، سیر و سلوک، بخش عم

یکی از شهدای کربلا که در روز عاشورا به شهادت رسید، سیف(شبیب) بن حارث(حرث، ابی ح

سیف بن مالک نمیری از قبیله‌ی عبد القیس، و از اهالی بصره بود که به سپاه امام حسین(ع) پیوست و در حمله‌ی اول دشمن به سیناء (طور، سینین)

خداوند در قرآن کریم بارها و بارها به شب و روز اشاره فرموده و جابجا شدن آنها را دو نشانه از نشانه‌ها و آیات الهی – به ویژه برای شبیب بن عبدالله

حرزی است که بر روی سنگ‌های قیمتی چون عقیق نگاشته می‌شود.

 «شرک»، در لغت به معنای نصیب قرار دادن، و درهم آمیخته شدن دو چیز با یکدیگر است. و در اصطلاح قرآن، مراد از شرک، مثل و مانند و شریک قراردادن برای خداوند متعال است و به فردی که چنین ا

شريعت، در لغت به معنای راه آشكارا است. و در اصطلاح به معناى "مجموعه‌ی تعاليم انسان‌سازی است كه از طرف خداوند در اختيار بشر نهاده شده و توسط پیامبران و جانشینان آنان تبيين گشته و به مرحله‌ی اجرا و ع

"شطحیات" جمع "شطح"، در اصطلاح عرفانی به سخنانی گفته می‌شود که عرفا هنگام وجد و از خود بی‌خود شدن بر زبان می آورند که چه بسا در ظاهر، مخالف عقل، شرع و یا عرف باشد.

پرسش‌های مرتبط: شعبان ، ماه شعبان

شعر نوعی هنر انسانی در مرتب‌کردن الفاظ است که در زمان‌ها و مکان‌های گوناگون با روش‌ها و مدل‌های مختلفی عرضه می‌شود که آموزه‌های دینی متکفّل این تقسیم‌بندی‌ها نیست. شعر به خودی خود نه یک ارزش است و

در منابع تاریخی گزارش شده است شعيا بن امصيا، (اموص)،‏ (راموص)، یکی از پیامبران الهی از نسل حضرت سلیمان(ع) بود که در بيت‌ المقدس زندگی می‌کرد. یکی از دلایل پیامبر بودن شعیا، دعای امام صادق(ع) در نیم

در منابع عرفانی به طور سوم از «اطوار سبعه»، «شغاف» می‌گویند که مخزن شفقت و محبت بر خلق است.

«شفاعت» در لغت به معنای ضمیمه شدن دو چیز به یکدیگر است و در محاورات عرفی بدین معنا به کار می‌رود که شخصی آبرومند از بزرگی بخواهد که از کیفر جرمی درگذرد، یا بر پاداش خدمت‌گزاری بیفزاید. از نظر فرهنگ

«شَفَقَت» اصطلاحی اخلاقى است که عبارت از ملاطفت و مهربانی در حق دیگران؛ یعنی با رفتار مهربانانه با دیگران برخورد کردن می­باشد.

شفقت در فقه در باب‌‌هاى اجتهاد و تقليد، طهارت، امر به معروف و

«شقاوت» از ماده «شقو» به معناى فراهم بودن اسباب گرفتارى، مجازات و بلا است.شقاوت در مقابل سعادت بوده و عبارت است از نداشتن خیرات جسمانی و ر

در تعالیم قرآن و روایات، شک و تردید بیشتر در جنبه‌ی مسائل اعتقادی مطرح است. و ش

واژۀ «شُکر»، به معنای یاد‌آوری نعمت و اظهار و نشر آن است که «سپاس» را می‌توان معادل فارسی آن دانست.

شکر در برابر نعمت‌ها می‌تواند با زبان، قلب و یا دیگر اعضای بدن انجام شود؛ بر این اساس، حم

خورشید، مرکز منظومه شمسی است که چندین کره از جمله زمین بر گرد آن در حرکتند. یکی از عوامل شکل‌گیری زندگی و حیات در کره زمین و نیز روشنایی آن ناشی از نور خورشید است.

شمعون

این ضرب المثل را می‌توان در چند موضوع و معنای نسبتاً جداگانه به‌ کار گرفت: 1. «شنیدن یک واقعیت از زبان دیگران، با دیدن همان واقعیت تفاوت بسیاری دارد» و اثبات یک واقعیت با دیدن با اثبات همان واقعیت

یکی از شهدای کربلا  و از آزادمردان سپاه امام حسین(ع)،  شورا

آنچه در گذشته و امروز به عنوان «شهاب» شناخته می‌شود،‌ سنگ‌های سرگردان در آسمان است که بر اثر سرعت و اصطکاک، به صورت ستاره‌ای که با سرعت در حال حرکت است، مشاهده می‌شوند. در آیات متعددی از شهدای کربلا (شهدای عاشورا)

«شهوت» در لغت به معنای رغبت و میل و خواستن، بویژه خواهش‌های نفسانی است و با همین معنا، «شهوت» و مشتقات آن 13 بار در قرآن به کار رفته است. شهوت در اصطلاح اخلاقی و عرفانی به میل مفرط می‌گویند و در تق

واژه شهید، صیغه مبالغه‌ای از ریشه «شهد» و به معنای «گواه بر هر چیز» می‌باشد. خدا در قرآن کریم بارها از این واژه به عنوان نام و صفتی برای خود یاد کرده است و در ضمن آن را مقامی برای برخی اولیای الهی

پنجاه سال پس از کشته شدن هابیل به دست قابیل، و در 130 سالگی حضرت آدم(ع)، خداوند شیث(ع) را به آدم و حوا(ع) عطا کرد که نام او را «هبة الله»(هدیه خدا) گذاشتند. در تورات، درباره داستان تولد شیث آمده اس

كلمه «شيطان»  که بارها در قرآن کریم از او یاد شده،‌ از ریشه لغوی «شطن» می‌باشد. و «شاطن»؛ به موجود خبيث و پست، متمرّد و سركش، طاغى و نافرمان گفته می‌شود که ممکن است انسان، جنّ يا هر جنبنده ديگری با