تخفیف از ریشه خفف ، ضد تشدید ، [ 1 ] و به معنای کم و سبک کردن است. [ 2 ] گاهی به ساکن‌کردن حروف نیز تخفیف گفته می‌شود. [ 3 ] به حرف همزه‌‌ای که مخفف می‌شود همزه بین بین‏ گفته می‌شود. [ 4 ] به دلیل اس

برای مشخص‌شدن تفاوت معنای این واژه‌ها که تا حد زیادی با یکدیگر مترادف و متشابه می‌باشند ، هرکدام از انها را به طور جداگانه ترجمه کرده و مورد بررسی قرار می‌دهیم. اسف : اسف به معنای حزن و غم شدید است

اسم در زبان عربی با این نگاه که ایا در اخر خود اعراب می‌پذیرد یا خیر ، به دو بخش معرب و مبنی تقسیم می‌شود. اسم معرب ، اسمی است که اعراب‌های گوناگون را می‌توان در حرف اخر ان دید. مانند کلمه‌ی سلام که ح

برای هرچه بهتر و زیباتر شدن قرائت‌ قران ، قواعدی تجویدی در نظر گرفته شده است که سه مورد موجود در پرسش نیز بخشی از انها است. اشمام‏: اشمام‏ در تجوید به معناى جمع‌کردن لب‌ها به نشانه‌ی ضمه است. این قا

کلمه‌ی الله برترین نام از نام‌‌‌های ذات مقدسی است که هستی صرف ، جامع و مبدا همه‌ی کمالات وجودی و منزه از هر نقصی است ؛ و چون ان ذات اقدس جامع همه‌ی اسمای حسنا و صفات نیکو است ، گفته می‌شود الله اسم ذا

واژه‌ی وسیله که در قران کریم نیز مورد استفاده قرار گرفته ، از ریشه‌ی وسل جمع ان وسیل و وسائل است ، و به معنای چیزی است که به کمک ان می‌توان به غیر رسید. [ 1 ] واژه‌ی ذریعه نیز از ریشه‌ی ذرع بوده و به

از جمله قواعد در تلاوت قران کریم ان است که هنگام وقف باید حرف اخر کلام با سکون خوانده شود ، هر چند دارای حرکت باشد ؛ مثلا ایه‌ی الرح۟من الرحیم هنگام تصمیم به وقف و نخواندن ادامه جمله ، با سکون و به صو

فعل‏ها در زبان عربى از جهت گرفتن مفعول به به دو دسته فعل متعدى‏ و لازم‏ تقسیم مى‏شوند: فعل‌های متعدی فعل‌های متعدی فعل‌هایی هستند که به فاعل بسنده نکرده و برای تکمیل معنای خود نیازمند یک یا چند مفعول

خدای متعال در ابتدای سوره‌ی نسا از مردم می‌خواهد که تقوا پیشه کنند و بدانند که او مراقب رفتار انها است. در این میان و برای بیان لزوم این امر ، به مسئله‌ی افرینش ادم ع اشاره کرده و می‌فرماید: یا ایها

و اذ قال ابراهیم رب ارنی‏ کیف تحی الموتى‏ قال ا و لم تؤمن قال بلى‏ و لکن لیطمئن قلبی‏ قال فخذ اربعه من الطیر فصرهن الیک... ؛ [ 1 ] و بیاد اور ان زمان را که ابراهیم گفت: پروردگارا ! چگونگی زنده‌کردن مر

واژه‌ی کل برای استغراق و شمول به همه افراد به کار برده می‌شود ؛ یعنی برای عمومیت‌دادن حکم برای همه افرادی که تحت یک عنوان کلی قرار می‌گیرند. استفاده از این واژه ، کاربردهای مختلفی دارد که در چند مورد

کلمه‌ی رباعی از ریشه‌ی ربع به معنای چهار است. در ادبیات عرب به تمام کلماتی که چهار حرف اصلی داشته باشند ، رباعی گفته می‌شود. در همین راستا افعال رباعی به افعالی گفته می‌شود که دارای چهار حرف اصلی باشن

...وما یعزب عن ربک من مثقال ذره فی الارض ولا فی السما ولا اصغر من ذلک ولا اکبر الا فی کتاب مبین ؛ ... و هیچ چیز در زمین و اسمان از پروردگار تو مخفی نمی‌ماند ، به اندازه سنگینی ذره‌‏ای و نه کوچک‌تر از

یکی از قواعد ادبیات زبان عرب این است که نمی‌توان اسم ظاهر را به ضمیر مرفوعی که متصل به فعل است ، عطف کرد ؛ زیرا این ضمیر مانند جزئی از فعل به شمار می‌رود و در این زمینه ، تفاوتی بین ضمیر مستتر و بارز

در ارتباط با اوزان افعال ثلاثی مجرد در فعل ماضی و مضارع باید گفت: فعل ماضی ماضی تمام فعل‌‏هاى ثلاثى مجرد در زبان عربی تنها سه وزن دارد: فعل ، فعل ، فعل ؛ یعنی حرف اول ماضى همیشه مفتوح است و اخر ان نیز

افعال بر اساس مشخص و نامشخص ‌بودن فاعل به دو نوع معلوم و مجهول تقسیم می‌شوند: فعل معلوم فعل معلوم ان است که فاعل ان مشخص و معلوم باشد ، مانند نصر زید یعنی زید یاری نمود. البته گاهی فاعل به صورت اسم ظا

لغت‌شناسان برای واژه‌ی بغی معانی یا مصادیق متعددی ذکر کرده‌اند که در منابع لغوی می‌توان انها را یافت ؛ اما همان‌گونه که برخی نویسندگان متاخر به صورت خلاصه گفته‌اند ، معنای اصلی بغی طلب و اراده شدید و

واژه‌ی مهمل معانی گوناگونی دارد: الفاظ مهمل عبارت از الفاظ بدون معنا است ، مانند دیز ، مقلوب زید ؛ یعنی الفاظ در مرحله‌ی قبل از وضع و فاقد معنا مهمل‌اند ، به بیان دیگر ، به هر لفظی که معنایی برای ان

. علم صرف یکی از شاخه‌‌های ادبیات عرب بوده و دانشی است که در ان از چگونگی تغییر و دگرگون‌کردن کلمه به شکل‌‌های مختلف ، برای به دست اوردن معانی متعدد بحث می‌شود. به عنوان مثال کلمه‌ا‌ی با ریشه صدق راست

پرسش را باید در ارتباط با این دو ایه بررسی نمود: یا ایها الذین امنوا اتقوا الله و امنوا برسوله یؤتکم کفلین من رحمته و یجعل لکم نورا تمشون به و یغفر لکم و الله غفور رحیم * لئلا یعلم اهل الکتاب الا یق

معانی صفاتی ؛ مانند وهاب ، رحمان ، رحیم ، کریم ، جواد و سخی ، تقریبا نزدیک به هم هستند ؛ به همین جهت گاهی یکی در ترجمه و تعریف دیگری به کار می‌رود. اما در مورد معنای خاص هر یک از انها -با قطع نظر از ا

ادبیات عرب پیچیدگی‌هایی دارد و افرادی که از پیچ و خم‌‌های این زبان بی‌اطلاع بوده و یا ان‌که اگاه بوده‌ ، اما در صدد ورود اشکال به قران‌اند ، ادعاهایی را مبنی بر نقض قواعد عربی در قران مطرح می‌کنند. ان

در ایه‌ی یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته و الله یعصمک من الناس ان الله لا یهدی القوم الکافرین ، [ 1 ] دو ما وجود دارد که اولین انها ما انزل موصوله و دیگری ما بلغت ن

خدای متعال یکی از سوره‌های قران به نام سوره‌ی مؤمنون را با اعلام رستگاری افراد باایمان اغاز کرد ، [ 1 ] و سپس به تعیین مصادیق و بیان ویژگی‌های چنین افرادی می‌پردازد که از شرور و عذاب نجات یافته‌اند. د

و جی‏ یومئذ بجهنم یومئذ یتذکر الانسان و انى له الذکرى‏ ؛ [ 1 ] و در ان‌روز جهنم را حاضر می‌کنند ! ارى در ان‌روز انسان متذکر خواهد شد ، اما چه فایده ؟ ! همان‌گونه که در پرسش امده ، چینش این ایه به گ

اگرچه تفنن در عبارت ، خود به تنهایی یکی از دلایل کاربرد واژه‌های مختلف برای یک معنا در ایات قران است و نیاز به ارائه‌ی دلیل دیگری نیست ؛ اما با این وجود در پرسش مورد نظر ، اختلاف تعبیر در این دو ایه ،

در ادبیات عرب قاعده‌ای وجود دارد به نام کثره المبانی تدل علی کثره المعانی . معنای این قاعده ان است که زیاد شدن حروف یک کلمه‌‌ ، موجب زیاد شدن معنای ان نیز خواهد شد . به عبارت دیگر ، هر زمان به حروف اص

واژه‌ی بلوغ از ماده بلغ به معنای رسیدن به انتهای مقصد و منتها از جهت مکان ، زمان و ... می‌باشد. [ 1 ] گاهی نیز به چیزی که در شرف رسیدن و یا انجام‌شدن باشد هم گفته می‌شود ، اگرچه کاملا به ان نرسیده باش

این پرسش از دو جهت قابل بررسی است: واژه‌ی قربی هرچند که در ظاهر شبیه و هم‌وزن اسم تفضیل مؤنث فعلی است ؛ اما باید گفت که این کلمه اسم تفضیل نیست ، بلکه قربی مصدر از باب قرب است که ان‌را به نزدیک بودن

البریه و الوری ، تقریبا به یک معنا هستند ؛ هرچند که لغت‌شناسان ، اختلافاتی اندک میان این دو کلمه مطرح کرده‌اند: واژه‌ی البریه از ماده‌ی برا مشتق شده و به معنای مخلوقات است. [ 1 ] برخی نیز گفته‌اند که

نخست باید گفت ؛ ادیبان مشهور عرب ، درستی قواعد ادبیات را با قران می‌سنجند ، نه ان‌که قران را بر اساس ادبیات عربی که بعد از نزول قران تدوین شده است ، مورد ارزیابی قرار دهند. با این وجود به بررسی پرسش م

اسمی که معنایش دلالت بر بیش از یک نفر دارد ولی برای این اسم ، مفردی وجود نداشته باشد ، ان‌را اسم جمع می‌نامند. [ 1 ] تفاوتی از لحاظ معنا بین جمع و اسم جمع نیست ؛ بلکه تفاوت انها فقط از لحاظ لفظی است.

خداوند در قران برای بیان بی‌نهایت بودن علم خود به تمام اشیا فرموده است: و عنده مفاتح الغیب لا یعلمها الا هو و یعلم ما فی البر و البحر و ما تسقط من ورقه الا یعلمها و لا حبه فی ظلمات الارض و لا رطب و لا

مراجعه به لغت‌نامه‌های عربی نشان می‌دهد که شق و انشقاق به معنای متلاشی شدن نیست ؛ بلکه به معنای تکه شدن ، شکافتن و جدا شدن است ؛ از این‌رو شق را نیمه‌‌ای از یک شی گفته‌اند. [ 1 ] و شق الفجر را به زمان

بر اساس ادبیات عرب ، در مواردی مانند صفت و موصوف ، فعل و فاعل ، مبتدا و خبر و اسم و خبر نواسخ لازم است که دو طرف ارتباط ، از لحاظ جنسیت مشابه یکدیگر باشند ، اما این قاعده هم ، مانند برخی از دیگر قوا